Jörð - 01.04.1941, Qupperneq 59

Konan, sem eldri systirin heimsótti, var langtum hress-
ari og það vel stæð, að hún hafði ráð á að kaupa neftó-
bak fyrir peningana, en tóbakið var hennar hezta rauna-
bót. Hún kvaddi ungu stúlkuna með þessum orðum: „Guð
launi þér fyrir mig og gefi, að neftóbakið verði þér ann-
ai' eins liarmaléttir og mér, þegar elli og lasleiki fer að
sækja á þig.“
5>Við ldógum að þessu þá,“ sagði frænka og brosti, „en
hvernig sem það nú var; henni systur minni fór að þykja
ósköp gott að taka í nefið, þegar hún eltist!“
Saga þessi liefir orðið mér ærið umhugsunarefni.
TJ VAÐ GERUM VIÐ, sem nú eigum börn á ferming-
araldri, til þess að þau geti eignazt endurminningu
um fermingardaginn, sem gæti enzt þeim í 70 ár?
Tilkostnaður og fyrirhöfn er á engan hátt sparað.
Nú nægir ekki minna en matarveizla með víni, fyrir
fjölda fólks. Að vísu eru sumir þessara gesta að minnsta
kosti fólk, sem barnið þekkir lítið eða ekki neitt, svo
að seinna verður að lialda veizlu fyrir vini þess og skóla-
s3rstkini.
Svo konia allar fermingargjafirnar. Mér kemur ekki
W hugar að lialda því fram, að alveg eigi að hætta að
gleðja börnin með gjöfum á feirmingardaginn. En allt
er bezt í hófi. Gjafirnar og veizluhöldin mega ekki verða
svo mikil, að það jdirgnæfi sjálfa kirkjuatliöfnina í huga
barnsins. En ef kirkjuathöfnin er orðin lítið annað en
blefni til ytra prjáls og glingurs, virðist mér réttara að
fella liana alveg niður.
Þegar stúlka t. d. fær 5 armbönd, 8 brjóslnælur, 4 tösk-
Ur og 6 hálsfestar, auk allskonar fatnaðar, og piltur ef
bl vill 30 eintök af sömu bókinni, eins og einu sinni var
sagt frá í útvarpinu, þá verða víst flestir að játa, að hér
Se góður siður kominn út í þær öfgar, sem hljóta að liafa
og æsandi áhrif á hégómagirnd barnsins.
Þegar svo fermingarsysturnar fara að bera sig saman,
Jörð 57