Jörð - 01.04.1941, Page 75

ar. En um Strönd Kolka hefir verið rætt af öðrum í JÖRÐ áður,
— og er þar fremur ofmælt en vanmælt — og birt hefir JÖRÐ
svipmesta kvæði hans, Gróttasöng (í öðru hefti 1940).
Ljóð þeirra Tómasar og Steins eru list listarinnar vegna einnar.
Hvorugur þeirra, Tómasar eða Steins, er spámaður, og líklega er
það sannast mála um þá, að þeir vildu ekki vera það, þó að guð
hefði gefið þeim gáfuna til þess. Þetta eru „skáld, sem leita að
yrkisefni, ástfangin hjörtu, sem deginum sjá á bak“. Þau „hyggjast
vera til, eins og hitt fólkið um bæinn“, lifa með því, anda að sér
sama lofti, njóta þess stundum furðulega innilega — og þó ekki
sársaukalaust. Fyrst þegar er „aRur dagur úti og uppgerð skil“,
kemur þeim ekki saman um matið. Steini finnst þá þetta allt hé-
gómans hégómi — og þó sér liann eftir þvi:
„Svo lítils virði er þetta allt, sem ann eg,
og allra gæfu er þröngur stakkur sniðinn.
Sem hvítar dúfur hendur þínar fann eg
í harmleik einhvers dags, sem nú er liðinn.
Sem vindar ljúfir rósum hvitum rugga,
i rökkri og kyrrð þú svafst í vitund minni.
Og fegurð þín steig fram úr ljósi og skugga
og fyllti líf mitt heitri angan sinni.
Og svo í kvöld eg sit við opinn glugga
og sé ei framar neitt, er á þig minni.“
Hann reynir að vísu að bera sig borginmannlega yfir því, hve
allt þetta er „fánýtt“, og hve „smátt að launum galzt“ i þessu ljúf-
sara lífi. En borginmennska hans er öll á lónni, og er honum
miklu eiginlegra að láta liuggast í katólskri trúarauðmýkt:
„Án efa í æðra ljósi
expert og virtuose
mun Herrann liærra setja
eitt hjarta músíkalskt.“
Tómas nýtur þess hins vegar „handan storma og strauma" að sjá
deginum á bak. Stundum hvarflar það að vísu að honum, að þetta
allt hverfullt — en hvað gerir það annars til? Svona yrkir
hann um „unga stúlku, sem háttar“, og lesandanum finnst hann
vera um leið að lýsa sjálfs sin leið til grafar:
„Og dreymnum augum er horft út í vornæturhúmið:
Æ, hvers vegna kemur ei neitt, sem ei fer?
Og augu þín dveljast loks við litla rúmið,
sem lá þarna í allan dag og beið eftir þér.“
n
JÖRÐ