Jörð - 01.04.1941, Side 82

Jörð - 01.04.1941, Side 82
mikilli getu, vanséð, hvernig fer; ég hefi séð sama leik- ara fara með sama hlutverk eitt skipti af list og annað svo, að naumast var kallandi slarkfært. Málarar og mynd- höggvarar skapa listaverk sín einu sinni, og þau liald- ast við liði eftir það, meðan mölur og rið fær ekki grand- að, og þeir gela sjálfir glaðst yfir þeim með öðrum og þegið lof f>TÍr, löngu eflir að sköpunargeta þeirra er und- ir lok liðin. Ledkarinn er oftast metinn eftir síðustu frammistöðu sinni, en getur ekkert lof hins liðna sótt inn í framtíðina, og er þá ekki nema von, að hann keppi af ákafa eftir hverfulum gæðum lofs fvrir hið yfirstand- andi og verði illgeðja, þegar honum þykir sér ekki vera skammtað nóg. En hann gleymir í geðvonzkunni því, að hann er, eins og allir, hlindur í sjálfs sín sök. Það kann einliver að halda því fram, að kvikmyndagerðin hafi úr þessu hætt, en svo er ekki. Fyrst er það, að kvikmynd- irnar eru aðallega gerðar í fjárplógsskyni, og ágæti þeirra fer mjög oft, og oftast, eftir því; en þó þær séu gerð- ar með listina fyrir augum, er lilutfallið sama milli þeirra og lifandi leiks, eins og milli litauðugs málverks og ljós- myndar. Það hafa undanfarið verið að hirlast hálfleiðinleg skrif af hálfu aðstandenda leikhússins um leikmál, aðallega leikdóma, — en ég tek það fram, að það eru ekki hinar góðlátu og skynsamlegu greinar frú Eufemíu Waage, sem ég á við. Það bvrjaði, að mig minnir, með nokkurskon- ar leiðarvísi fyrir leikhúsgesti um notkun þeirra á sjálf- um sér, sem prentaður var ekki alls fyrir löngu í einni leikskrá Leikfélagsins. Þar segir, að áhorfendur skuli koma í leikhúsið sem óskrifuð hlöð og láta leikendur krota á sig. Það er dálítið til i þessu, en satt að segja ekki mikið. Það er rétt, að áhorfendur verða að koma í leikhúsið andúðarlausir og með vilja til þess að nýta það, eða hafa gaman af því, sem þeir sjá; með því stuðla þeir sjálfir að því, að leiköndum takist verk sitt. En liitt er alrangt, að þeir eigi að lofa leiköndum að skrifa takmarkalaust á blöð sin, án þess að þeir gripi þar inn í. Þeir eiga þvert 80 JÖRÐ
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Jörð

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Jörð
https://timarit.is/publication/467

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.