Jörð - 01.04.1941, Blaðsíða 88

skyldi vera eitthvað, sem bæri af til hetri eða verri
vegar.
Þá er eitt allra merkilegasta atriðið, sem er framsögn,
tungutak og allt málfæri leikaranna og meðferð þeirra
á móðurmálinu, og ef um þýdd leikrit er að ræða, hvern-
ig þýðingin liefir tekizt, og hvernig málið er á henni. Hér
ríður á alveg sérstaklegu hispursleysi, og má ekki draga
fjöður yfir neitt, sem ábótavant er, en jafnskylt er að
henda á það, sem vel fer, ekki sízt í því skyni, að þeir
leikarar, sem miður halda á, taki sér hina lil fyrirmynd-
ar. Með þessu á leilcdómari að stuðla að góðri meðferð
móðurmálsins, en málsmeðferð leikhúss hefir auðvitað
gifurleg áhrif á málsmeðferð almennings. Það verður hér
að víta það, að Leikfélagið dylur stundum nöfn þýðenda,
svo að ekki er liægt að koma fram ábyrgð á hendur þeim.
Þá er starfsemi leikdómaranna aðhald fyrir leikstarf-
semina í heild, að hún slái sér ekki út. Það væri ekki
ósvipað því, að togarafélag hefði varasjóð sinn í veltu
sjálfs félagsins, ef Leikfélagið ætti að vera sitt eigið að-
hald. Það myndi fljótlega lenda út í hafsauga. Ef ekki
er heilbrigður dómur um leikstarfsemina, myndi hún
aldrei þokast úr viðvangingsleik upp í það að vera leik-
húsleikur. Það er ekki nóg, að leikararnir séu ánægðir
með sjálfa sig og sína starfsemi. Við mennirnir lmeigj-
umst yfirhöfuð mjög til þess að vera það, hæði ég
og aðrir. Markmiðið lilýtur að vera, að gera íslenzka leik-
starfsemi sambærilega við erlendan atvinnuleik, því það
eitt getur réttlætt að hlynna að lienni fjárhagslega og
hyggja undir hana hús.
TS Á SKAL vikið nokkrum orðum að einstökum leikj-
um, sem Leikfélagið hefir sýnt í vetur, en fram-
vegis mun JÖRÐ eftir föngum gera leikjum skil, jafn-
óðum og þeir eru sýndir.
Fyrst er að nefna „Öldur“ eftir Jakob Jónsson frá
Hrauni. Ég vil ekki móðga höf., en hlýt að segja, að ís-
lenzkar leikbókmenntir, og bókmennlir yfirhöfuð, eru
86 JÖRÐ