Jörð - 01.04.1941, Síða 94

aðir til að koma í kennslustundirnar, mun almenningur
ekki koma þar, þegar farið er með það, sem honum leið-
ist, og það er hæpið gagn að uppeldinu, ef enginn vill
þýðast það.
Ég hefi nú orðið noklcuð langorður að sinni, en til þess
liggja þau rök, að ég hefi i bili óttast, að eðlistyppillyndi
leikara myndi ef til vill takast að leiða leikstarfsemina
inn á nokkrar villigötur. Ég hefi óttast, að þeim kynni
að takast um lengra eða skenmira hil að smokka sér und-
an því aðhaldi, sem öllum opinberum stofnunum er nauð-
synlegt, og Leikfélagið er opinber stofnun. Ef slíkum
slofnunum er selt sjálfdæmi, lendir það út i einræði, ein-
dæmi, endemi. En mér þykir svo vænt um leiklistina, að
ég vil ekki að hún hrapi út i slíkt hér á landi.
Guðbr. Jónsson: JÓRSALAFÖR
(Frh. frá hls. 77).
list, og smekkurinn á því sviði er alveg óbilandi hjá honum. Mynd-
inar eru fyrst og fremst bókarprýði, en í mörgum þeirra er jafn-
framt mikii leiðbeining.
Allar vel ritaðar bækur, um hvaða efni sem eru, eru fagrar bók-
menntir, og þá ekki sízt ferðasögur. Þessi bók skipar sér á bekk
með beztu fögrum bókmenntum vorum.
Það er siður bókaútgefenda vorra, að kenna bækur sínar við
tækifæri, sérstaklega jólin, og kann það að vera sigurstrangalegt
upp á sölu. Þessi bók kom um jólin, og er vel hæf til jólagjafa
og gjafa við önnur tækifæri. En i eðli sínu er þetta bók alls árs-
ins og áranna.
HVER ER MUNURINN?
INU SINNI sem oftar hélt Charlie Chaplin, hinn frægi skop-
llt leikari i Hollywood, upp á afmælið sitt og skemmti gestuni
sínum allt kvöldið með þvi að herma eftir fólki, sem þeir þekktu.
Að þvi loknu söng hann lag úr ítalskri óperu — og söng bæði hátt
og snjallt. — „Nú, hvað er þetta, Charlie,“ varð einum gestanna
að orði, „ertu þá svona mikill söngmaður?!“ — „Þér slcjátlast,“
svarði Chaplin, „ég get einmitt ekkert sungið. Ég var bara að hernia
-eftir Caruso.“
JÖRÐ