Jörð - 01.04.1941, Qupperneq 114

voru þá Núpsvötnin, en yfir þau komumst við, sem endr-
arnær. Við höfðum tvo til reiðar livor, og vorum komn-
ir kl. 11 um kveldið austur að Svínafelli. Gisti ég jafn-
an þar hjá hinum lagæta vatnamanni, Jóni Sigurðssyni,
og hans ágætu konu, Rannveigu Runólfsdóttur. Þá voru
5 búendur alls á Svínafelli. Ekki var liáttað þar, er við
komum, því menn vissu, að ég myndi koma, ef á fótum
væri. Kom það aldrei fyrir þessi 2 ár, er ég þjónaði i
Öræfum, að ég kæmi ekki á tilteknum tíma. Roðaði ég
þó ætíð messudagana mánuði áður en þær skyldu flyljast.
Þegar ég var kominn til slofu, sag'ðist húsbóndinn eiga
að hera mér kveðju Odds bónda á Ilofi, og það með, að
hann bæði mig að jarðsyngja konu sína kl. 4 næsla dag
(laugardag), og flytja hæði liúskveðju og líkræðu, sem
ég og lofaði. Um nóttina voru menn sendir um öll Öræfi
til að hjóða fólki að vera viðstatt jarðarförina, sem var
fjölmenn, og fram fór kl. 4 næsta dag, eins og lil stóð.
Klukkan var 12 á lágnætti, er ég liafði matast og fór að
sofa. En klukkan 4 um nóttina var ég kominn á fætur
aftur, lil að semja ræðurnar yfir hinni framliðnu liús-
freyju. Klukkan 10 fór ég til hinna dönsku landmælinga-
manna, er höfðu þá tjöld sín sunnan við túnið á Svína-
felli. En þeir höfðu gjört mér orð, að koma og tala við
sig, því enginn talaði þá dönsku í Öræfum.
Þá er ég liafði niatazt, lagði ég af stað austur að Hofi.
Og er jarðarförinni var lokið, yfirheyrði ég börnin i
kristnum fræðum og iiafði samtal við þau til kl. 10 um
kveldið, með stuttu hléi. Ivlukkan 8 að morgni Hvítasunnu
var ég ásamt börnunum kominn i kirkjuna og átti sam-
tal við þau til kl. ÍO1/^; þá var byrjað að hringja til tíða.
Fór ég þá til stofu og drakk 1 mjólkurglas (að undan-
teknum nokkrum fyrstu prestsskaparárunum neylti ég
aldrei matar á undan messu). Ivl. 11 fyrir Iiádegi byrjaði
guðsþjónusta með skriftaræðu og tilhej7randi sálmurn. Var
svo fram haldið, án þess að nokkru atriði eða sálmi væri
sleppt, með söng, stólræðu, bænum fyrir fermingarbörn-
um, altarisgöngufólki, fermingu og altarisgöngu, og eftir
112 JÖRÐ