Eimreiðin - 01.07.1926, Blaðsíða 28

204
STJÓRNMÁLASTEFNUR
EIMREIÐ11*
hindrun fyrir framkvæmdunum, og það mæfli ielja upp óta
önnur dæmi þessu lík, ef þess gerðist þörf.
í nánu sambandi við framleiðsluna er afurðasalan, og e\
sama að segja um hana, nema fremur sé. Lag getur ekki
komist á hana nema hið opinbera taki hana í sínar hendur>
sumpart til þess, að afurðirnar verði ekki bókstaflega að enSu’
eins og komið hefur fyrir með síldina, en sumpart til þess a
gera útflutninginn jafnari og eðlilegri. En þó einkum til þesS
að útvega nýja markaði, sem tvímælalaust er framkvæmanleS*r
en kostar í fyrstu stórfé, sem óhugsandi er að fáist lagt fraI11’
meðan einstakir menn verzla með afurðirnar, hver út a
fyrir sig.
Þá er að athuga hina orsökina til þess, að þjóðnýtins>n f
ekki þegar framkvæmd, sem er mótstaða auðvaldsins, —
staða þeirra, sem eiga framleiðslutækin. Sú mótstaða er
alla staði eðlileg, því mönnum er eðlilegt að vera vantrúaðir
á, að það sé til almenningsheilla, sern skaðar þá sjálfa. En
eru jafnvel allmargir svo gerðir, að þeir meta að engn a
menningshagsmunina, nema það sé jafnframt þeirra eiS,n
hagsmunir. Það er því ekki að furða, þó auðvaldsstéttir allra
landa berjist með hnúum og hnefum gegn jafnaðarstefnnn111
— móti því að framleiðslutækin, sem nú gefa þeim svo m'
inn gróða, verði þjóðnýtt. Auðvaldið heldur úti með mikluin
kostnaði dýrum dagblöðum til þess að halda uppi núveran
þjóðskipulagi, en auk þess eru víða bæði kirkji
notaðir í sama tilgangi, og þeir kallaðir þar
glæpamenn eða annað verra, sem vilja afnema
lagsskipulag, þar sem það viðgengst, að allir fái
borða, ekki einu sinni börnin.
Auðvaldið á sér góðan liðsstyrk þar sem íhaldslundm er’
sem álítur alt gott, já meira að segja alt óhæft, öðruvisi
það er á líðandi stund. Þessarar íhaldslundar verða Mefííl
alstaðar varir í dýraríkinu og því meir, því neðar sem dreSur
í það. En í mannkyninu er mikið af þessari íhaldslund; P
er arfur frá dýrasálinni.
Þar, sem auðvaldið er nógu öflugt, ber það niður jafnaðar
stefnuna með harðri hendi, en nú er svo komið í flesturn
löndum, að það treystir sér ekki til þess að beita svo aU
ur og
æsinsatnen!1r
það þjó5fe'
ekki nós aD