Eimreiðin - 01.07.1926, Side 96

'272
FUNDABÓK FJÖLNISFÉLAGS
eimreiÐ,n
hann, og hefur það orðið eptir af vangá, þegar kvæðið var skrifa
upp.* 1) — Konráð Gíslason sagðist ekkivita, hvört það hefði ven
rétt gért af nefndarmönnum af fá höfundinum athugasemdir sínar>
eða þeir hefðu átt að fá þær félaginu á fundi. Jóh. Haldórs'
son vildi fyrst láta fá þær félaginu, en Gísla Thórarense11
þókti það óþarfa töf, þegar tíminn væri naumur, sem her
mundi vera. — Forseti vildi ráða so úr þessu, nefndarmen11
skyldu fá höfundi athugasemdir sínar, en hann skyldi ski
nefndarmönnum þeim aptur, og þeir so fá félaginu a
fundi. ]. Haldórsson féllst á þetta. Gunl. Þórðarsyni þókti
mefndarmenn þyrtu ekki að bera annað undir fund, enn
eitthvað væri, sem þeim þikir þurfa að breita, en höfund^
vill ekki. — Forseti skoraði á fundarmenn að géfa atkv®
um uppástúngu sína; var það gért og urðu 3 atkvæði me
en 7 mót. Forseti segir einhvurnveginn verði þó að
þessu og skorar hann á fundarmenn að segja álit sitt.
Thorarensen vildi nefndarmenn feingi höfundi athugasem
mdir
sínar en hann legði þær fram á næsta fundi, ef hann
sinh
omcti v^ii iiciiiii ityui \jcxzi ii&in cx iiccoici luitui} ci *|M f ij
þeim; tæki hann ritgjörðina aptur, þyrfti þess ekki við. ^°nr
Gíslason sagði höfundurin mætti ekki taka ritgjörðina apí^'
því hún var tekin áður á fundi og þá væri kynlegt að »e
það aptur með breitingunum sem áður var tekið, þar 5 «
nefndin átti að géra ritið betra — hún átti ekki að Sera .. .
tækilegt, því það var tekið áður. G. Thorarensen: Eitthuör
rit kann að koma, sem félaginu líkar vel í efnið og öll nl^r
skipan, enn á orðfærinu eru þeir annmarkar, að það ver
ekki prentað sobúið. Nú velur félagið nefnd til að s^°.
ritið, og breita orðfærinu — og líka ekki höfundinum nr
ingarnar þá má hann taka ritgjörð sína aptur, eptir lögun ^
(Var nú lesin upp 15?- grein2) laganna:) K. Gíslason. JeS
ekki það sé vit í þessari grein: að höfundur megi taka
gjörðina aptur, þegar búið væri að taka hana einu sin111
{ ne‘na
1) Það hefur þó gleymst, og hefur erindið ekki komist mn
útgáfu kvæðisins enn. Það er þó til og á að vera 4. er. — í nlS“ U
er 3. er. sett af vangá undan 2. er. ^gþr.
2) 16. gr. þeirra, svo sem þau urðu og eru prentuð hér me
Tím. XII, 93—96.)