Eimreiðin - 01.07.1926, Page 56

EIMREIÐ11'1
Nám og starf.
Guðmundur Finnbogason.
Fylgjum ætíð því lögmáli, er virð'
ist skrifað skýru letri í eðli barn-
anna. Látum þau þroskast á því a^
starfa, látum manneðli þeirra dak13
á því að vinna þau verk, setl)
hæfileikarnir bíða búnir eftir að fa
að vinna. En öll mannleg s*°r
eru hvorttveggja í senn, andleg °S
líkamleg. Það er ekki svo einfa
stritverk, að hugurinn verði ekki a
eiga sinn þátt í því, og hins vegaf
getur engin andleg vinna orðið 3
framkvæmd nema menn þó að mins^a
kosti beiti talfærunum til að ta a>
eða höndunum til að skrifa, teikna, mála eða móta. Engia”
efi er á því, að vér mundum að öðru jöfnu telja þann meir*
mann, sem af sjálfsdáðum getur komið hugkvæmdum sínum
framkvæmd, heldur en hinn, sem aðeins getur látið í *)°s
hvað hann vill, en ekki framkvæmt það sjálfur. Og hin me
fædda viðleitni barnsins að verða sjálfbjarga, reiði þess ÞeSar
sú viðleitni er hindruð, ætti að vera oss áminning um P
að setja ekki markið of lágt í þessu efni, reyna að Ser^
hvern ungling svo færan sem unt er í því að koma m
eigin höndum hugsunum sínum í framkvæmd, kenna hon ^
sem flest líkamleg störf. Þetta er það sem börnin þra> ,
geta unnið hvert starf, er þau sjá fullorðna vinna. En n^
slíkt starf hefur tvær hliðar. Annars vegar er þekkingarhn '
hins vegar leiknin. Leiknin kemur við það að vinna ve
sjálfur. Þekkingin á verkinu er alt það, er bregður ljós’ *
tilgang þess og aðferðina við að vinna það. Sú þekkinS Se .
orðið æ víðtækari, rakin æ lengra og í sambönd við ^
og fleiri þekkingaratriði. Það hefur verið sagt, að til ÞeSS
skilja eitt atriði til fulls, þyrfti í rauninni að skilja alheimi