Eimreiðin - 01.07.1926, Blaðsíða 79

ElMREIÐIN
URÐARDÓMUR
255
ég væri farinn að hugsa til staðfestu. EUki kvaðst hann vera
tví mótfallinn, en þótti ég þó fullungur ennþá. Loks spurði
hann mig, hvenær ég hugsaði til að koma heim aftur. Ég
sagðist ekkert vita um það. Ég ætlaði að haga mér eftir því,
hvernig mér líkaði þarna í Tungu. Ef til vill yrði ég aðeins
ai-ið, og lengur en þrjú ár yrði ég aldrei.
Eldri fóstursystir mín hét Rósa. Hún var heitmær mín.
Rósa grét þegar ég kvaddi hana, og við sögðum hitt og þetta,
e'ns og gerist þegar elskendur kveðjast. Svo lagði ég af stað
1 áttina til heiðarinnar, og tvær tilfinningar toguðust á í sál
^inni: söknuður og von. Hvorug þeirra náði yfirhöndinni
^eðan ég sá sveitina mína, en með henni hvarf söknuðurinn að
i^estu, og ég hraðaði för minni norður yfir snæviþakta heiðina.
I Tungu kyntist ég mörgu, sem ég hafði ekki áður þekt.
Þar var stórt heimili og mannmargt, og þó það væri langt
lnni í landi, var þar margt í nýstárlegu horfi. Hallur var ekkju-
^iaður og bjó með ráðskonu. Hann hafði í mörg horn að líta
°3 fór mjög að heiman, enda sáust merki þess í mörgu.
^óttir hans gjafvaxta var á heimilinu. Hún hét Hildur og var
einbirni. Ekki hafði ég þá kynst mörgum konum um dagana
eina stúlkan, sem ég þekti verulega, var Rósa — og ég
hafði þá skoðun, að þær væru yfirleitt veiklyndar og ekkert
nema gæðin. En ekki var ég lengi búinn að vera með Hildi,
he8ar ég varð þess var, að hún var hvorki verulega góðgjörn né
tví síður veiklynd. Hildur var glæsileg kona að útliti og frjálsleg
1 framkomu. Hversdagslega var hún kát og gáskafull, og gat
verið meinyrt. Hún hafði fengið meiri mentun en títt var um
hændadætur á þeim árum. Hún var búin að vera í kaupstað,
en það hefur löngum þótt frami fyrir sveitastúlkur. Einnig
hafði hún verið við nám hjá myndarkonu þar í sveitinni,
móður Ágústs á Grenjabrekku, sem þú kannast við. Hann
var þá fyrirvinna hjá móður sinni.
Eg sá það líka fljótt, að griðkonurnar í Tungu voru öðru-
v>si en Rósa. Þær dróu allar dám af heimasætunni, hver á
Slnn hátt. Féll mér í fyrstu ekki sem bezt við allar þessar
^rósir, en er frá leið vandist ég þeim vel. Enginn karlmaður
Var á æskuskeiði í Tungu um þessar mundir, nema ég og
annar piltur, sem lítið lét á sér bera«.