Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1926, Blaðsíða 70

Eimreiðin - 01.07.1926, Blaðsíða 70
EIMKEIÐIN Áttaviltir fuglar. Það hafa verið til undarlegir menn og konur, sem fáir e^a enginn reyndi til að skilja. Fólk þetta var einu nafni netn flakkarar, af því að það átti hvergi heima, og var algerleS3 háð miskun og gjafmildi meðbræðranna. Margt af fólki þessn var afbragðs gáfum gætt, minnugt, frótt og skáldmælt. Pa fór ekki alfaraveginn, en gekk sínar eigin krókabrautir, huSs aði og talaði á sinn hátt, klæddist fáránlegustu tötrum varð því fyrir spotti og aðhlátri annara manna. Það var ein^ og í þessu fólki byggi bundin orka, sem berðist af öllu a við að losna, eins og áttaviltur, vængbrotinn fugl, sem reynir að lyfta sér til flugs, en fellur jafnóðum til jarðar, vegna sai-3 sinna. Fátækt og misskilningur mannanna urðu þessum ein staklingum óslítandi fjötrar; ekkert vopn beit þá nema siS dauðans. Nú er þetta fólk ekki lengur til, það er útdautt ems og Geirfuglinn. Einn af mönnum þessum, sem ég síðast sa og bezt þekti, dó um síðastliðin aldamót. Um hann hafa a^UI" skrifað þrjár konur, en engu hafa þær lýst í fari hans, nema því sem skoplegt var. Mig langar því til að lýsa manni þesS um nánar, því að mörgu leyti var hann merkur afburðamaðnr' Þessi maður hét Hannes Hannesson og var af sumum ka aður dalaskáld, en alment Hannes stutti. Það nafn þótti hormm óvirðulegt og vildi aldrei við það kannast. Hann var kynia°^ úr Breiðafjarðardölum og ól þar allan aldur sinn. Hann með lægstu mönnum sem gerast, ekki hærri en 14 ve . piltur, sem meðalþroska hefur; leyndi þó nokkuð hæð> P hann var gildvaxinn, brjóstið hvelft, þykkur undir hönd, krinS leitur, vangafullur, ennið hátt og breitt, brúnamikill og nV brúnabeinið, munnfríður, og hafði kampaskegg mikið, s huldi hökuna, augun voru dökkgrá, fjörleg, og endurspeS ^ þau ávalt bros hans og sendu frá sér Ieiftrandi gleðiSel^_' þegar vel lá á honum. En ef hann reiddist, skutu þnu örvum haturs og fyrirlitningar jafnótt sem orðin flugu af lU hans, sem hvorki voru þá mild né máttvana, og þótti il| ^ þeim að verða. En öllum var sjálfrátt að komast hjá óföS11
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.