Eimreiðin - 01.07.1926, Blaðsíða 82

258
URÐARDÓMUR
EIMREIÐ11'*
og þau staðnæmdust hérna á bænum, mér fanst hann vera sv<>
undur lágur og lítill. Kvöldsólin skein í gluggana á stafninuff-
Þeir glömpuðu og voru eins og starandi augu.
Ég fór að fikra mig niður hjarnbreiðuna í brekkunni eftif
hálum harðsporum. Það gekk vel í fyrstu, en því neðar seiu
ég klifraði því örðugra varð. Ég hafði haldið, að ég v^rl
engin skráveifa í fjöllum, en í þetta skifti var ég ekki or-
uggur. Ég var uppgefinn, og svo var einhver ólga í blóðwu’
sem ég réði ekki við. Svo fór að lokum, að ég misti fótfest
una og hrapaði. Ef snjórinn hefði verið nægilega mikill het^
mig ekkert sakað, en nú stóðu stæðstu steinarnir upp ur
snjónum, og á einum þeirra lenti ég um leið og brekkuna
þraut. Ég hafði runnið á bakinu með höfuðið niður og verl
að reyna að rétta mig við með því að berja niður olnboSuU
um. Það hepnaðist, en um leið molaðist vinstri fóturinn U1
steininn. Ef ég hefði ekki verið að þessu fálmi, þá ue
kollurinn líklega orðið fyrir högginu, og um eitt skeið Þ° ,
mér miður, að svo skyldi ekki fara. Ég var kominn r
sléttu. Það dró úr ferðinni, unz hún hægðist með öllu. En eS
varð að liggja þar sem ég var kominn og gat ekki hr#
legg eða lið. Ekki veit ég hve lengi það var, en mjög
mun það ekki hafa verið, því að það sást til farar nuuu
heiman frá bænum, og fóstri minn kom og flutti mig henm^
Maður, sem fékst við lækningar, var sóttur til að binda 11
fótinn. Hann var illa brotinn. Þó leið mér allvel í fyrstu.
Ekkert gat orðið úr fyrirætlan minni. Ég var lítill uia
til að standa í stórræðum. Þar að auki var gleði Kósu y
að sjá mig svo óblandin. — Hún annaðist mig með þesS .
umhyggjusemi, sem henni var einni lægin, og ég lærði
ekk>
að meta fyrr en síðar. En mér leið ekki vel. Mér faus|
vera »vargur í véum«, þegar Rósa var hjá mér, ómenm
ræfill. ^ j-
Á kvöldin, þegar Rósa bauð mér góða nótt, kysti hún
á þann hátt, sem aðeins saklausum stúlkum er unt, sem e ^
í einlægni. Þá sagði ég aðeins: »Góða nótt«, eins stu
kuldalega og mér var unt, og svona var alt eftir þessu. ^
En Rósa virtist ekki taka eftir neinu. Fálæti mitt