Eimreiðin - 01.04.1932, Blaðsíða 39

EiMREIÐ1N
]OHN MASEFIELD
159
Sm'ðju. Var það venja hans á föstudegi hverjum, er var borg-
unardagur í verksmiðjunni, að kaupa ódýra kvæðabók og lesa
kana um helgina, sem í hönd fór. Dag nokkurn keypti hann
e*h af ritum Chaucers skálds (c. 1340—1400), og olii lestur
tas straumhvörfum í andlegu lífi hans. Opnaðist Masefield
nu. eins og hann sjálfur segir, »ný veröld furðu og yndis*.
^°num skildist göfgi og gildi skáldskapar. Las hann nú af
kaPpi rit margra annara höfuðskáldanna ensku og orti í anda
^e‘rra. Skáldið í honum var nú glaðvaknað. Næsta ár (1897)
ne!í hann til Englands og settist að í Lundúnum, og vann
nu eingöngu að blaðamensku og ritstörfum.
Pyrsta bók Masefields, Salt Water Ballads, kom út 1902.
^ún vakti nokkra athygli á höfundinum, kom honum í kynni
v‘ð suma helztu skáldbræður hans enskumælandi, og nú
nýtur hún hvað mestrar lýðhylli allra rita hans. Árið eftir gaf
n3nn út aðra kvæðabók, Ballads. Næstu árin ritaði hann
maESt skáldsagna. Einna merkust þeirra er Multitude and
^olitude (1909), frumleg og falleg. Af leikritum hans frá þess-
nm árum er The Tragedy of Nan (1909) lang merkust. Bók
nans um WiIIiam Shakespeare (1911) er einnig mjög eftir-
tektarverð, prýðileg að rithætti, og bregður þar víða fyrir leiftr-
Um skáldlegrar djúpskygni.
En ritfrægð Masefields hófst eiginlega með útkomu ljóð-
s°9Unnar The Everlasting Mercy í tímaritinu The English
^eview (1911); flaug hún út, og var nú nafn höfundarins á
nvers manns vörum. Fá skáldrit hafa slíka sigurför farið.
^‘laði hún og ljóðsögurnar þrjár, sem fylgdu í kjölfar hennar
The Widow in Bye Street (1912), Dauher (1912), The
T>affodil Eields (1913), — skáldinu heimsfrægðar. Ný stjarna
°9 björt var upp runnin á enskum bókmentahimni.
^ stríðsárunum var Masefield í þjónustu Rauða krossins,
Vrst á Frakklandi og síðar á Gallipoliskaga. Varð nú nokk-
Uft hlé á bókmentastarfsemi hans; þó reit hann tvær styrj-
^darlýsingar, Gallipoli (1916) og The Old Front Line (1917),
Sem að ágætum eru hafðar, einkum hin fyrnefnda.
Mihig liggur eftir hann frá síðari árum: ljóð, leikrit og
skáldsögur. Reynard the Fox (1919) er einhver snjallasta Ijóð-
Sa9a hans. Sad Harker (1924) er atkvæðamest hinna nýrri