Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1932, Síða 96

Eimreiðin - 01.04.1932, Síða 96
216 ÞEGAR EG VARÐ MYRKFÆLINN EIMREIÐIN væri nú gaman að geta gert fleiri svona fallegar* hugsaði ég- En það var hægara sagt en gert. Ekki gat ég haldið þeinft með fingrunum í eldinum, töng átti ég enga, og í ljósið mátti ég ekki fara með þá á kvöldin. Eitt lýsislampa-ljós í tólf álna langri baðstofu mátti hvorki skemma eða skyggja á. En hvernig sem það varð, þá hugkvæmdist mér, eftir mikil heilabrot, að hita skörunginn í eldinum undir pottinum frammi í eldhust og svíða svo með honum ýmislega lagaða flekki á kögglana’ sem þannig urðu morflekkóttir eftir vild minni. Með sjálfum mér var ég einstaklega hróðugur út af þessari uppfyndin9u minni. Erfiðleikar voru nú samt á þessu. Eldakonunni var iHa við, að ég væri að bora í eldinn. Henni þótti ég skemma log' ann og var auk þess ekki óhrædd um, að ég kynni að svíða fleira en kögglana. Engar af þessum ástæðum sagði hún mer þó, heldur bannaði mér að eins að vera að þessu, sagði eg mætti það ekki og væri að vepjast fyrir. Ég varð að hlýða, en þótti þó súrt í broti að verða að hætta að gera kind- urnar mínar. morflekkóttar, tók því fyrir að stelast í eldhúsið á daginn, þegar ekki var verið að elda, boraði skörungnutn í falda glóðina og bjó til flekkina eins og áður. Þetta komst auðvitað strax upp, og nú var mér harðbannað að gera þetta og sagt, að ef ég héldi því áfram, þá mætti ég vera viss um, að taðkarlirm, sem væri í taðstálunum — sem voru tvö, sitt hvoru megin út úr eldhúsinu — tæki mig, ef ég væri þarna einn og þar að auki að gera það, sem ég ætti ekki að 5era[ Þessari sögu um taðkarlinn trúði ég ekki, því ég hafði aldrei orðið minstu vitund var við hann og hélt því upP' teknum hætti að bora skörungnum í eldinn og lita kögglana’ þegar ég sá mér færi. En svo varð það einu sinni, þegar ég var að þessum starfa í bezta næði og vissi fyrir víst, að all>r á bænum voru annaðhvort í baðstofu eða við útiverk, að e9 heyrði ógurlegan skruðning í öðru taðstálinu. Mér brá skelfi' lega og hef aldrei verið eins sannfærður um neitt eins og ég varð þá, að þetta væri af völdum taðkarlsins, sem nU mundi umsvifalaust taka mig og hola mér einhversstaðar niðuí hjá sér í taðstálinu innan um allar grápöddurnar, margfs^' urnar, járnsmiðina, dordraunglana og annað álíka viðbjóðsles^ illþýði, sem ég vissi vel að átti heima þarna í taðstálunum-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.