Eimreiðin - 01.04.1939, Síða 60

172
BIÐSTOFAN
EIMREIÐIN
er bundið fijrir bæði augu hans. Hún lætur hann setjast á
sama stól og áður): Jafnið þér yður nú. svo hringi ég á bíl
handa yður. (Fer.)
Læknirinn (i dgrunum): Sá næsti. (Konan gtir Stjána á
undan sér.)
Blindur maður: Nú sé ég hreint ekkert. Það var þó skárra
að hafa þessa mórauðu glýju fyrir augunum en hreint ekkert.
Frúin: Þetta Iagast nú bráðum. Verið þér alveg rólegur.
Blindur maður: Ég er nú ekki uppvægur fyrir rispunum
þeim arna — ekki meiri en nálarfar. Bara að þeir gefi mér
nú sjónina aftur.
Frúin: Þér voruð svo viss um það áðan.
Blindur maður (seint): Ja, ég trúi’ ekki öðru. — Hann er
góður læknir, að sagt er.
Frúin: Langbezti læknirinn hér í bæ.
Blindur maður: Já, það verður gaman að fá sjónina aftur.
Stúlka (við piltinn): Það hefðirðu átt að hugsa um fyr.
Þá átti ekkert að koma fyrir.
Piltur: Úr því sem komið er —
Stúlka: Úr því sem komið er verður ekki snúið við. Held-
ur ekki fyrir mig. Ég er búin að tala við lækninn. Hann vill
gera þetta, en hann setti sem skilyrði, að hann fengi að skoða
þig fyrst, til að vita hvort nægileg ástæða væri fyrir hendi.
Þess vegna varðstu að koma með. Annars hefði ég farið ein
í dag, eins og ég fór ein um daginn.
Piltur: Ég er hræddur við, hvað þú ert ákveðin. Stund-
um er tíminn bezti læknirinn.
Stúlka (reið): Og þú vilt skjóta öllu á frest, þangað til það
er um seinan.
Gcstur (kveður upp úr): Notið sjóinn — það er rigning.
(Konan og Stjáni koma fram, liún frekar skömmustuleg,
cn Stjáni sigri hrósandi).
Stjáni (við alla viðstadda): Það gengur ekkert að mér.
Það þarf ekki að pumpa mig.
Konan (gtir Stjána út á undan sér): Uss, drengur, það er
ekkert að marka. Þú getur orðið veikur á morgun.
Læknirinn (i dgrunum): Sá næsti.
Tjaldið.