Eimreiðin - 01.04.1939, Síða 70

182
LANGAFIT OG HARÐHÓLL
bimbbiðis
Ivappræða þeirra var hitalaus með öllu, sprottin af þörf-
inni fyrir að ræðast eitthvað við; afdalabúinn þarf að ræða
við vegfarendur.
— Hvað liggur á, sagði Dagur, og hallaði sér afturábak á
döggvota jörðina, seztu niður aftur. það er sunnudagur að
morgni.
Ari var á báðum áttum, en þegar hann sá hvað reiðskjóti
hans var niðursokkinn í að bíta nýgræðinginn í valllendis-
dæld við lækinn, þá fleygði hann sér niður á milli þúfna með
fæturna uppi á háu barði, en höfuðið niðri í laut.
— Nú ertu sjálfur orðinn í samræmi við skoðanir þínar,
sagði Dagur, þar eru endaskifti höfð í báðum tilfellum. Hugs-
aðu þér nú bara hvaða dásemdir hafa þróast í afdölum þessa
lands, þeir hafa fóstrað bæði mig og þig — ekki verri en
við erum — og heilan sæg af glæsilegu fólki, töfrandi meyjar,
sem gætu brætt þig í gjall með handtaki sínu og augnatilliti-
Hvernig geturðu svo nítt þá svona og fyrirlitið?
Ari breytti nú slcyndilega um svip, ekki vegna snupuryrða
félaga síns, heldur vegna kenda, sem vöknuðu innra með
honum við þessi síðustu orð — meyjar, sem gætu brætt hann
í gjall, hvað um þessa, sem hann lánaði hestinn í dag? Bræða
hann í gjall — nei, aðeins mundi hún verma hann og hressa
um stundarsakir, eða kannske að eilífu. En Dagur, kunningi
hans og vinur — kunningi hennar og ... ef hann skyldi svo
breiða hönd sina fyrir geislann, taka hana frá honum? Hvað
kom honum til þess að snúa samtali þeirra svona óvænt 1
þessa átt? Voru það minningar frá deginum áður? Þrítugur
maður, sem er í þann veginn að hefja búskap á stórhýli, verð-
ur að hugsa um fleira en jörð sína, skepnur sínar og við-
skiftamál. Og nú mintist hann þess, að þau Dagur og Hulda
höfðu lengi verið allgóðir kunningjar. — Skyldi ég ekki eiga
að reyna að komast heim áður en fólkið kemur á fætur a
Heiði? Það hefur tekið mig nokkuð langan tíma að fara þenu-
an spöl. Kunningi minn í Reykjavík skrifaði mér og bað
mig að tala við sig í síma í dag. Hann var að biðja mig að
aka fyrir sig bíl í sumar. Hann hefur ökusamning fyrir bíl-
inn, sem gengur milli Reykjavíkur og Laugarvatns. í sum-
ar fer hann til Rússlands í sendisveitinni rauðu, sein þ'®