Eimreiðin - 01.04.1939, Side 97

eimreiðin
SVEFNFARIR
209
Þessi fjarvitund birtist sem
ópersónulegur styrkur, þó að
ég-vitundin geti virzt næsta
persónuleg. Ef til er aðeins
eitt ég, þá er eðlilegt að á-
lykta, að til sé aðeins einn
M, og þetta er líka svo. Ef
Þú mistir meðvitundina um
stund, mundi heimurinn
hætta að vera til fyrir þig,
Unz þú raknaðir við aftur. Sá
sem er tekinn að skilja hið
ópersónulega ég og orku þess,
hann hefur hafið göngu sína
a hinum þrönga vegi, sem til
Uíeistarans liggur.
Framför er undir því kom-
in hversu mikið þenslumagn
er starfandi í ákveðna átt eða
aÓ ákveðnu marki, og þessi
traniför er mjög skjót og'
fljótvirk á vorum dögum. Vér
Verðum að fylgjast með eins
hratt eins og heimurinn um-
hverfis oss, og ef vér hikum
augnablik, drögumst vér strax
aítur úr. Til þess að öðlast
%aranlega farsæld verðum vér
að komast nokkuð á undan
heiminum í kring um oss,
eins og hann er í dag. Hug-
111 inn skapaði fyrstu mynd af
hifreiðinni, og á eftir fengum
'er að sjá hana sjálfa með
eigin augum. Þannig er hug-
Urinn altaf á undan hinum
s^onefnda efnisheimi, af því
hann er ekkert annað en á-
rangur af starfsemi hugsun-
ar. Hugur skapaði fyrstu
mynd af flugi, og árangur
hennar í efnisheiminum varð
flugvélin. Svona má lengi upp
telja. Hugurinn nemur aldrei
staðar. Hann heldur áfram að
skapa, og vér munum lifa það
að sjá enn meiri dásemdir.
Hugurinn er sífelt að verða
hraðvirkari en áður í heimi
efnisins, og áður en varir
munu þeir, sem þekkja lög-
málin og nota þau, verða
drottnar yfir efninu, og
heimskingjarnir, sem neita
að sjá og viðurkenna þau,
munu sitja eftir í hlekkjum
sinna fölsku fræðikenninga.
Lærið því að kryfja hlutina
til mergjar, en gleypið ekki
gagnrýnilaust við því, sem
ortódox vísindi samtíðarinn-
ar troða inn í hug yðar. Hið
fyrra er að lifa að hætti meist-
arans, hið síðara er að lifa að
hætti þrælsins.
Haltu áformum þínum
leyndum. Vertu þagmælskur,
því annars varpar vera þín
orku sinni fyrir borð með orð-
um þeim, sem þú lætur falla
og lýsir fyrirætlunum þínum
með. Þær losna úr skorðum og
tapa krafti sínum, þar sem
dagvitund þín sleppir um leið
af þeim og orkutengslin milli
þín og takmarks þíns slitna.
14