Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1954, Síða 18

Eimreiðin - 01.04.1954, Síða 18
90 EINAR JÓNSSON, LISTAMAÐUR EIMKEIÐIN bækur. Hér verða engin tök á að fara langt út í það mál að lýsa verkum hans og túlka þau. Hið táknræna í myndum hans er það, sem einkennir þau skýrast. En jafnframt miðar allt þetta táknræna eðli verka hans að þvi að opinbera hið göfuga, fagra og góða í tilverunni. Máttur, vizka og fegurð eru stoð- imar í allri hans margþættu og mikilfenglegu listbyggingu, sem rís af blóðvelli langra þrauta og þungrar reynslu synda og sorga kynslóðanna um aldaraðir. Hinum mikla gáfumanni og fslandsvini, André Courmont, varð eitt sinn að orði, er hann hafði skoðað listaverk Einars: „f gegnum öll listaverk hans gengur eins og rauður þráður boðskapurinn um krossfestingu hins lægra og upprisu hins æðra“. Undir þessi orð munu allir þeir geta tekið, sem íhuga einkennin á list hans og reyna af alvöru að kryfja þau til mergjar og túlka táknmál þeirra. IV. Grunntónninn i list Einars Jónssonar, hið trúræna, táknræna og dulræna viðlag í verkum hans, verður ljósast með því að athuga afstöðu listamannsins til Kristshugsjónarinnar. Fyrsta myndin, sem birt var á prenti af fyrsta verki hans, var tákn- ræn um þann grunntón hins trúræna, sem síðan átti eftir að einkenna svo mörg verk hans. Það var myndin Drengur á bæn, sem birtist í l.árgangi Einmreiðarinnar (1895). Lotning hans fyrir Kristi, sem meðal annars birtist á svo mikilfenglegan hátt í Kristsmyndum hans tveim, sem til sýnis eru nú í hinni nýju deild safns hans, minnir mann ósjálfrátt á sumt í „contemplatívri mystik“ Bernards af Clairvoux, hins auðmjúka, en einbeitta afburðamanns kristninnar á 12. öld. f bók sinni Skoðanir minnist Einar Jónsson á baráttu þá, er hann háði um eitt skeið fyrir því að öðlast aftur trú sína, sem efnishyggjan um og eftir síðustu aldamót hafði ruglað og deyft með mörgum hugsandi manni. Þá er það, að hann kynn- ist af tilviljun bók eftir dulspekinginn Emanuel Svedenborg, og við lestur hennar birtir aftur til í huga listamannsins. Um þetta farast honum sjálfum orð á þessa leið: „Hjá mér vaknaði vonarneisti um það, að ég væri kominn á slóð þess, sem ég hafði glatað og svo lengi leitað og innilega þráð að finna: samband við eitthvað mér óumræðilega kært og
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.