Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1954, Síða 39

Eimreiðin - 01.04.1954, Síða 39
EIMREIÐIN BRÆÐURNIR 111 °g máð, en maður og kona eru það, maður nokkur og konan hans. Segjum, að nöfn þeirra séu gleymd eins og ævi þeirra. Verið get- Ur, að blóð þeirra streymi enn; verið getur, að önn þeirra blómgist enu þá meðal niðjanna. Ég þekki ekkert fegurra á jörðinni en slíkan legstein með mynd af manni og konu, hjónum, sem voru eitt og stóðu saman í yndi og mótlæti og sofa í sama rúmi og Undir sama þaki til dómsdags. Ókunnug hittast þau og skilja aldrei síðan, ekki einu sinni í dauðanum. Hann settist á þrepið við grafklefann hjá ganginum, og án Þess að líta upp, hélt hann áfram: ■— Maður og kona, sem hafa verið tvígift, eru ekki nema hálf, of.vrirlátsöm hljóðfæri, villuráfandi verur, sem ég aumka, því ohamingja þeirra tekur engan enda fyrr en á dauðastundinni. Hvernig getur maður orðið eitt með tveim konum eða fimm eða tlu? En það hlýtur þó að vera æðsta markmiðið, að þau tvö verði eitt. Hvort það er markmið náttúrunnar, veit ég ekki, en það er niarkmið mannanna, og fyrir mér er það aðalatriði. Þetta er hið ta?ra og svala lífsins vatn, sem þau fylla með hið grófa ker, sem Sert er úr leir jarðar. Hörðum höndum og óþreytandi hafa þau hnoðað eimyrju skapferlis síns. unz þau skópu hina fegurstu allra mynda, myndina þarna á legsteininum. Fyrir hugarsjónum mér ris upp af þessum legsteini laufskáli, þar sem fuglamir kvaka lnni, en árin með skuggum og skini þjóta yfir. Ef ég kynni að leika á orgel, mundir þú skilja mig betur, Eiríkur. Þegar leikið er á orgelið og kirkiugólfið endurómar af fótataki og börn og Ramalmenni ganga fram og aftur um steininn ... eiginlega sé eg þá fyrst laufskálann grænka og heyri fuglasönginn. Eiríkur vöðlaði húfunni svo ákaft, að hún hringsnerist milli þnnda honum, en til að sýnast rólegur, settist hann á þrepið eina alin frá bróður sínum. Eabian hélt áfram: — Hirðum ekki um oflátunginn Rómeó og Júlíu hans. Hvar sem eru nógu ungar og nógu óbilgjarnar verur, þurfa þær ekki að Sera annað en láta eftir ástríðum sínum til þess að koma öðrum eins gauragangi af stað. Ef ég virði fyrir mér oflátunginn og unn- Ustu hans. endurvakin til vitundar og lífs, þegar þau ganga út Ur skemmtigarðinum til þess að þjóna hvort öðru til æviloka, sé eg, hvort þau eru raunverulegir unnendur eða ekki. Annað þeirra getur verið það, en hitt ekki ... og svo veslast bæði upp.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.