Eimreiðin - 01.09.1960, Blaðsíða 13
Hetja eða heigull
SMÁSAGA
Eftir Kristmann Guðmundsson.
Norskur vinur minn sagði mér sögu þá, er hér fer á eftir. Við
vorum að rökræða um hetjuskap og hugrekki, og okkur kom ekki
Vel saman. — Það er allt undir tilviljun komið, hvernig menn snúast
Vlð hættum og ógnum, sagði hann. Og það, sem menn gera með
glöðu geði í dag, myndu þeir kannske alls ekki þora að gera á morg-
un. Tilfinningarnar ráða líka miklu um hugrekki okkar. Ef þú ert
<lstfanginn, er varla sá lilutur til, sem þú ert ekki tilbúinn að ráðast
1 lyrir þá, sem þú elskar. Og ef þú ert reiður, vex einnig hugrekkið
að sama skapi sem tilfinningahitinn. Ég tala nú ekki um, ef þetta
tvennt kemur saman! — Ég gæti sagt þér sögu af því.
Á háskólaárum mínum átti ég vin, sem Öyvind hét, og við vorum
^aðir skotnir í sömu stúlkunni. Anna hét hún. Hún var hrifnari
naér en honum í fyrstu, þótt undarlegt megi virðast, því að
*'ann var hið mesta kvennagull. Við lásum báðir hagfræði. En ég
Var farinn að fást við uppfinningar þá og sló slöku við námið; það
P°tti henni leiðinlegt að vonum, því að hana langaði auðvitað til
a® giftast. Öyvind var aftur á rnóti námshestur og þess vegna miklu
‘úitlegra mannsefni. Af þeim sökum tók hún að halla sér meira að
l0IiUm, þegar tírnar liðu, og það þótti mér auðvitað skrambi
sr>ubbótt.