Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Síða 58

II. 1. Sagt var, að mannréttindadómstólinn gæti ekki lagt fyrir .
belgíska ríkið að fella úr gildi álögð agaviðurlög og refsidóma.
2. Kærendur leiddu rök að því, að þeir hefðu beðið fjártjón vegna
þess, að réttindi þeirra til að stunda lækningar voru af þeim tekin
ýmist fyrir fullt og allt eða í tiltekinn tíma. Orsakasamband var ekki
talið vera milli brotsins í 6. gr. 1. mgr. sáttmálans og þessa tjóns og
bótakröfu hafnað að þessu leyti.
3. Efnisdómur mannréttindadómstólsins var talinn koma í stað fé-
bóta fyrir miska.
4. I sérstöku refsimáli var einum kærenda gert að greiða sekt. Það
mál var rekið þannig, að 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans var
virt. Bótakröfu hafnað að þessu leyti.
5. Fyrir héraðsráðum og áfrýjunarráði læknastéttarinnar var ekki
gerð krafa um að málin væru rekin opinberlega og því var hafnað
kröfu um bætur vegna kostnaðar við málareksturinn.
6. Mannréttindadómstóllinn úrskurðaði hins vegar, að Belgía skyldi
greiða kærendum bætur vegna málskostnaðar fyrir Hæstai'étti þar í
landi og fyrir mannréttindanefnd og mannréttindadómstóli Evrópu.
Niðurstaða: Bætur úrskurðaðar vegna málskostnaðar að hluta.
I dómnum var vísað til 10 eldri dóma mannréttindadómstólsins.
8. YOUNG, JAMES OG WEBSTER. 50. gr. (BÆTUR).
Dómur 18. október 1982. Aðildarríki: Bretland. Málinu var vísað til
mannréttindadómstólsins 14. maí 1980 af mannréttindanefndinni. Efn-
isdómur var kveðinn upp 13. ágúst 1981 af mannréttindadómstólnum
fullskipuðum. Þessi dómur um bætur var hins vegar uppkveðinn af
deild 7 dómara.
Kærendur höfðu verið starfsmenn bresku járnbrautanna. I samn-
ingum við verkalýðsfélög lofaði ríkisfyrirtæki þetta að hafa ekki aðra
menn í vinnu en þá, sem voru í tilteknum verkalýðsfélögum. Kærend-
ur vildu ekki ganga í neitt þessara félaga og var þeim þá sagt upp
störfum. Þetta var talið brot af hálfu breska ríkisins á 11. gr. mann-
réttindasáttmálans. Þar segir m.a.: „Rétt skal mönnum að koma sam-
an með friðsömum hætti og mynda félög með öðrum, þar á meðal að
stofna og ganga í stéttarfélög til verndar hagsmunum sínum.“ Kær-
endur settu fram bótakröfu.
260