Tímarit lögfræðinga - 01.12.1997, Blaðsíða 56

de betydelige helbredsmæssige gener, ogsá arbejdsmæssigt, der havde været for-
bundet med uheldet, tilkendtes der hende godtgdrelse for svie og smerte i 139 dage.)
og U 1990.640 V (godtg0reise ved ansigtslæsion tilkendt for psykisk ubehag ved
ansigts udseende, indtil tilstanden blev stationær). (Feitletur AÞO)
5.3 Þjáningatímabil (Þ) styttra en óvinnufærnitímabil (O) (Þ<Ó)
Þegar tjónþoli fer seint að vinna að meðferð lokinni eða treystir sér alls ekki
að eigin dómi að hefja aftur störf koma upp ýmis vel þekkt vandamál við
ákvörðun tímabundinna bótaþátta. I dönskum lagaskýringabókum er skýrt tekið
fram að það eitt að vera skráður óvinnufær nægir ekki til þess að öðlast rétt til
þjáningabóta. Einungis vanlíðan eða óþægindi í kjölfar líkamstjóns gefa rétt til
þjáningabóta, þar til rannsóknum og meðferð er lokið og ekki er að vænta
frekari bata.60 Lengd þjáningatímabilsins ræðst hér sem annars staðar alfarið af
stöðugleikatímapunktinum. Eftir þennan tíma á tjónþoli ekki lengur rétt á
þjáningabótum, en áframhaldandi óþægindi teljast hluti af varanlegu meini og
eru metin til miska.
Lengd tímabundins atvinnutjóns ræðst í þessu tilfelli líka af stöðugleika-
tímapunkti af því að sá tímapunktur er hinn fyrri af þeim tveimur viðmiðunar-
tímapunktum, sem í boði eru og tengjast bata og vinnu.61 Þetta þýðir að eftir
stöðugleikatímapunkt á tjónþoli ekki rétt á frekari bótum fyrir þjáningar eða
tímabundið atvinnutjón. Til frekari glöggvunar má vísa í mynd 3: Fjárhagslegt
tjón, þar sem atvinnutjón yrði bætt eftir ferli A. A þennan hátt er farið með öll
dæmin í kafla 4.1.2 Bataviðmið hér að framan þar sem fjallað er um ákvörðun
stöðugleikatímapunkts við lok spítalameðferðar, innlögn á hjúkrunarheimili eða
ef frekari meðferð leiðir ekki til lækkunar miskatölu.
Skaðabótalögin taka þannig af allan vafa um meðferð mála þar sem verulega
dregst á langinn að tjónþoli fari að vinna eftir að stöðugleikatímapunkti er náð.
Aðalkostur þessarar aðferðar er sá að með henni má ákveða lok tímabundinna
bótaþátta tjónþola, sem að eigin dómi er óvinnufær án þess að læknisfræðileg
skýring óvinnufæminnar eða bein tenging við tjónsatburð liggi fyrir. Okostur
aðferðarinnar liggur í því að tímabundið atvinnutjón tjónþola kann í sumum
tilfellum að vera vanbætt, nánar tiltekið frá stöðugleikatímapunkti þar til hann
fer að vinna aftur, sbr. mynd 4.
5.4 Þjáningatímabil er mjög stutt eða ekkert
Fræðilega mætti hugsa sér að þjáningabótatímabilið væri ekkert eða mjög
stutt, ef líkamsástand slasaða telst stöðugt þegar við slys eða fljótlega eftir það
og ekki er að vænta frekari bata. Slíkt ætti t.a.m. við ef um mjög alvarlegan
skaða væri að ræða með mjög háu eða hæsta miskastigi, t.d. ef slasaði lamast
60 Kruse, Anders Vinding og Mpller, Jens: Erstatningsansvarsloven med kommentarer.
Kaupmannahöfn 1993, bls. 68 og 80-81,
Mpller, Jens: Erstatningsansvarsloven med kommentarer. Kaupmannahöfn 1996, bls. 84.
61 Sjá nánar í kaflanum 4.1 Tvö viðmiðunarkerfi.
280