Tímarit lögfræðinga - 01.12.1997, Blaðsíða 73

nær til og eru álagðir á þeim tíma sem samningurinn var undirritaður. Að því er
Island varðar er hér um að ræða: Tekjuskatt til ríkisins, sbr. tskl. nr. 75/1981,
sérstakan tekjuskatt til ríkisins, sbr. ákvæði til bráðabirgða í lögum nr. 145/1995
(hátekjuskattur), útsvar til sveitarfélaga, sbr. 1. nr. 4/1995 um tekjustofna
sveitarfélaga, eignarskatt til ríkisins, sbr. tskl. nr. 75/1981, sérstakan eignarskatt
til ríkisins, sbr. 1. nr. 83/1989 um þjóðarbókhlöðu og endurbætur menningar-
bygginga og loks tekju- og eignarskatt banka og innlánsstofnana, sbr. 1. nr.
65/1982 um skattskyldu innlánsstofnana. I 5. mgr. 2. gr. 1989-samningsins er
sérstaklega tekið fram að samningurinn taki ekki til sérstakra skatta af ágóða af
happdrætti og veðmálum eða skatti af arfi eða gjöfum. Þessu ákvæði er sleppt
í nýja samningnum enda talið óþarft að taka þetta sérstaklega fram. í þessu
sambandi er rétt að nefna það að í gildi er sérstakur samningur milli íslands,
Danmerkur, Finnlands, Noregs og Svíþjóðar til þess að komast hjá tvísköttun
arfs og gjafafjár, undirritaður 12. september 1989, sbr. augl. nr. 11, 20. maí
1990.
Samkvæmt 4. mgr. 2. greinar samningsins tekur hann einnig til skatta sömu
eða að verulegu leyti svipaðrar tegundar sem lagðir eru á eftir undirritun
samningsins til viðbótar eða í staðinn fyrir þá sem gilda í álagningu við
undirritun hans. 10% fjármagnstekjuskattur var samþykktur á árinu 1996, sbr.
1. nr. 94 og 97 frá júní 1996, sbr. 1. nr. 133 og 137 frá desember 1996 um
breyting á þeim lögum. Þessi skattur sem kom til framkvæmda 1. janúar 1997
eða eftir undirritun samningsins og verður fyrst lagður á í álagningu árið 199819
mun því einnig falla undir samninginn.
2. grein svipar til 2. greinar OECD-fyrirmyndarinnar en er þó ekki alveg
eins; t.d. teljast þeir skattar sem telja á upp í 3. mgr. 2. greinar fyrirmyndarinnar
ekki vera þar tæmandi upp taldir.
3.3.3 Skilgreiningar20
3.3.3.1 3. grein. Almennar skilgreiningar
í 1. mgr. 3. greinar eru skilgreind ýmis almenn hugtök sem notuð eru í
samningnum. Þessum hugtökum er ætlað að hafa sömu merkingu hvar sem þau
finnast í samningnum.
Hugtakið „samningsríki“ merkir í samningnum Danmörku, Finnland, Island,
Noreg og Svíþjóð auk Færeyja sem hefur sjálfstjóm innan danska ríkisins.
Hugtakið Danmörk tekur þannig ekki til Færeyja og heldur ekki til Grænlands
sem ekki hefur óskað eftir því að vera aðili að samningnum. Gamli samn-
ingurinn frá 1989 nær einnig til Álandseyja að því er varðar finnskt útsvar til
sveitarfélaga, sbr. augl. í C deild Stjórnartíðinda nr. 33/1990. Álandseyjar hafa
sjálfstjórn m.a. í sveitarstjómarmálum, og hefur heimild í 30. grein samningsins
19 Fjármagnstekjuskatturinn af söluhagnaði af hlutabréfum tók þó gildi við álagningu árið 1997.
20 Sjá nánar Det nordiske skatteavtalet med kommentarer andra upplag 1990, bls. 42-87.
297