Tímarit lögfræðinga - 01.12.1999, Qupperneq 46

máli skipta og varða ákvæði samningsins. Telja verður það verulegt réttarör-
yggisatriði fyrir einstaklinga í samningsríkjunum að samræmd túlkun náist.
Skylda ríkjanna til að „taka réttmætt tillit til“ úrlausna annarra samningsríkja er
almenn og gagnkvæm.29 Þá kemur fram í inngangi að bókun nr. 2 að við skýr-
ingu á Lúganósamningnum beri að hafa í huga þær dómsúrlausnir sem liggja
fyrir um túlkun Brusselsamningsins.
Samræmd túlkum Brusselsamningsins annars vegar og Lúganósamningsins
hins vegar er með ólíkum hætti. Ríki ESB hafa falið Evrópudómstólnum það
vald að túlka Brusselsamninginn ef ágreiningur rís um túlkun á samnings-
ákvæði. Enginn slíkur sameiginlegur dómstóll er á vegum EFTA-ríkjanna sem
getur túlkað vafaatriði um samninginn.30 Samkvæmt 1. gr. bókunar nr. 2 er það
því skylda EFTA-ríkjanna að „taka réttmætt tillit til“ úrlausna hvers annars um
túlkun Lúganósamningsins. I þessu sambandi er í bókuninni gert ráð fyrir í 2.
gr. að sett verði á laggirnar sérstakt kerfi sem á að tryggja að samningsríkin geti
skipst á upplýsingum um dóma sem kveðnir eru upp samkvæmt samningnum.
Þá er í 3. gr. kveðið á um tilvist fastanefndar. Skulu nefndarmenn skiptast á upp-
lýsingum um það hvernig samningurinn reynist í framkvæmd. Loks er að finna
sérstaka yfirlýsingu í lok samningsins þar sem rrkisstjórnir aðildarríkjanna lýsa
því yfir, að þau telji rétt að dómstólar þeirra taki við túlkun samningsins rétt-
mætt tillit til fordæma sem úrlausnir Evrópudómstólsins og dómstóla í aðildar-
ríkjum Evrópubandalaganna veita, hvað varðar ákvæði Brusselsamningsins,
sem í öllum meginatriðum eru tekin upp í Lúganósamninginn.
Þau lögskýringarsjónarmið sem Evrópudómstóllinn leggur til grundvallar
eru mismunandi. Vafasamt er hversu mikla áherslu á að leggja á beina orðskýr-
ingu. Telja verður að gildi slíkrar skýringar sé fremur lítið þar sem samningur-
inn er til á mismunandi tungumálum sem öll hafa jafnt gildi. A hinn bóginn
virðast undirbúningsgögn að samningnum geta haft mun meiri áhrif. Svo hefur
verið reyndin með Brusselsamninginn, en Evrópudómstóllinn vísar oft til
greinargerða þeirra P. Jenard og Peter Schlosser. Þá verður að ætla að skýrsla
þeirra P. Jenard og G. Möller sé eitt þýðingarmesta skýringargagn Lúganó-
samningsins.31 Mikilvægustu lögskýringarsjónarmiðin eru þó eftir sem áður
markmiðsskýring og samræmisskýring. Markmiðsskýring felur í sér að laga-
texti er túlkaður í samræmi við þau meginmarkmið sem keppt er að með Róm-
29 Stefán IVIár Stefánsson: „Samræmd túlkun Luganosamningsins", bls. 34.
30 Sjá um gagnrýni á þetta fyrirkomulag Leif Weizman: TfR 1992, bls. 656.
31 Sjá P. Jenard: „Report on the Convention on jurisdiction and the enforcement of judgements
in civil and commercial matters“. Official Journal of the European Communities 1979 C 59, bls. 1;
Peter Schlosser: „Report on the Convention on the Association of the Kingdom of Denmark, Ire-
land and the Convention on jurisdiction and the enforcement of judgements in civil and commercial
matters and the Protocol on its interpretation by the Court of Justice“. Official Joumal of the
European Communities 1979 C 59, bls. 71; P. Jenard og G. Möller: „Report on the Convention
on jurisdiction and the enforcement of judgements in civil and commercial matters done at Lugano
on 16 September 1988“. Official Joumal of the European Communities 1990 C 189. bls. 57.
326