Tímarit lögfræðinga - 01.12.1999, Page 83

3.6.3.3 B-liður
Samningur um varnarþing getur ennfremur verið í formi sem er í samræmi
við venjur sem aðilar hafa komið á sín á milli, sbr. b-lið 1. tölul. 17. gr. Þetta
ákvæði var ekki að finna upphaflega í Brusselsamningnum, en er lögfesting á
túlkun dómstólsins í Segoura málinu.
3.Ó.3.4 C-liður
I c-lið 1. tölul. 17. gr. er svo fyrir mælt að vamarþingssamningur í milliríkja-
viðskiptum skuli vera í formi sem er í samræmi við viðskiptavenjur sem aðil-
unum voru eða áttu á að vera kunnar og eru almennt þekktar og farið er almennt
eftir af aðilum samninga af þeirri gerð á því viðskiptasviði sem um er að ræða.
Framangreind regla tekur mið af þeirri þörf sem er í millirrkjaviðskiptum að
geta gert gildan vamarþingssamning með því að senda almenna samningsskil-
mála, án þess að vamarþingsákvæði gefi tilefni til sérstakra viðræðna eða krafa
sé gerð um að slíkt ákvæði sé skriflega staðfest. Er slíkt í samræmi við þann
sveigjanleika sem nauðsynlegur er í millirrkjaviðskiptum. Þannig er leitast við
að draga úr þeim ströngu kröfum sem gerðar eru í a-lið 1. tölul. 17. gr. um að
samningur sé skriflegur eða munnlegur og staðfestur skriflega.190
Ekki verður sagt að skilyrði c-liðar 1. tölul. 17. gr. sé beinlínis skýrlega orð-
að. Þó má hugsa sér að ákvæðið geti einkum haft þá þýðingu að annar aðila í
milliríkjaviðskiptum geti í vissum tilvikum orðið bundinn af tómlæti. Sem
dæmi má nefna að vamarþingsákvæði í farmskírteini er almennt talið gilt gagn-
vart sendanda, enda þótt það sé í samningi sem einhliða er útgefinn af farmflytj-
anda. Oski aðili þess að verða ekki bundinn af slíkum vamarþingssamningi
verður hann að taka það sérstaklega fram við undirritun samnings.191
3.Ó.3.5 Aðili á heimili í Lúxemborg
I 2. mgr. I. gr. bókunar nr. 1 við Lúganósamninginn segir að samningur um
vamarþing gildi því aðeins gagnvart manni sem á heimili í Lúxemborg að hann
hafi samþykkt það „berum orðum og sérstaklega hverju sinni“.192 Tilgangur
ákvæðisins er að veita þeim aðilum sem þar eru nefndir sérstaka réttarvemd.
Skuldbindingar sem aðilar búsettir í Lúxemborg undirgangast hafa að stórum
hluta á sér alþjóðlegan blæ og felur reglan því í sér að það þarf að uppfylla
auknar kröfur umfram það sem almennt leiðir af 17. gr. þegar aðili frá Lúxem-
borg á í hlut.
3.6.4 Efnislegt gildi samnings um varnarþing
Þegar talað er um að samningur sé efnislega gildur er við það átt að hann sé
190 Regluna er að rekja til þess að niðurstaða Evrópudómstólsins í Salotti og Segoura málunum
var ekki í samræmi við raunhæfar þarfir í milliríkjaviðskiptum.
191 Sját.d. mál 106/95 MSG [1987] ECR 1-911.
192 Sjá t.d. mál 784/79 Porta-Leasing gegn Prestige International [1980] ECR 1517.
363