Búnaðarrit - 01.08.1916, Síða 24

182 BÚNAÐARRIT
*
Crryfjastærft og rúmniálsþungi íoðursins í tonnum.
Gryfjuþvermál í fetum.
(jryíjuhæð, fet 8 9 10 11 | 12 13 u 15 1<> 17 18 10 20
12 15 19 23 28 33 39 46 53 60 68 76 85 94
13 16 20 25 30 36 42 50 57 65 73 82 92 102
14 17 22 27 33 39 46 53 61 70 79 89 99 110
15 18 23 29 36 42 49 58 66 75 85 95 106 117
16 20 25 31 38 45 53 61 70 80 90 101 113 125
17 21 27 33 40 48 56 65 75 85 96 108 120 133
18 22 28 35 42 50 59 69 79 90 103 114 127 141
19 23 30 37 45 53 63 73 83 95 107 120 134 149
20 25 31 39 47 56 66 77 88 100 113 127 141 157
Orunnurinn. Eins og áður er getið, þarf grundvöllurinn
að vera mjög traustur. Bezt er kiöpp eða
þykk föst möl eða inóhella. Fáist það ekki, þarf að hafa
breiöa, velhlaðna eða helzt steypta undirstöðu. Hér er
það afaráríðandi, að „undirstaðan rétt sé fundin“. Yarið
ykkur á mold og mýrarjörð. Sandur betri, ef ekki kemst
vatn að. Ef grunnurinn missígur örlítið, hallast gryfjan
eða sprunga kemur, sem ilt er að gera við, og er það
stór skemd. Ýmsra orsaka vegna er gott að grafa gryf-
juna talsvert niður, þar sem vatn er ekki til fyrirstöðu.
Eykur það skjó), og svo er gryfjan ekki eins há í lofti,
og ióttir það ílátning. Undir öllum kringumstæðum þarf
grunnurinn að vera fyrir neðan frost, nema á klöpp
standi, en það er ekki minna en 4 fet.
Botninn þarf ekki að vera steyptur, ef fets þykt
lag af góðum ieir er vel troðið saman i botninn; annars
er bezt að hafa hann steyptan, svo gryfjan sé alveg
vatnsheld, ella sígur vökvi úr heyinu niður í grunninn,
einkum ef þunginn er mikill, en loft kemur í staðinn
til skemda. Amerikumenn hafa oft botninn 4 þuml.