Búnaðarrit - 01.08.1916, Síða 36

194
BTJNAÐARRIT
aðra nagla. Gotfc er að tölumerkja plöturnar. Byrja að
leggja t. d. plötu nr. 1 neðst í horni til vinstri, og enda
þá efst í horni til hægri með efstu tölum. Þar er svo
affcur byrjað, þegar af er tekið, og endað neðst í horninu
á nr. 1. Er hún þá til efst næst, og alt í sömu röð.
Á smærri gryfjum mæfcti óefað hafa krosssperru,
og þenja sterkan striga fcjöruborinn þar á.
Torftóftir. Eg er margoft búinn að vitna í torftóftir
og benda á dæmi, þar sem votheysgerð
hefir prýðilega lánast í þeim. Það sé því mjög fjarri
inér, að hafa á móti þeim. Enda tel eg víst — kostnaðar
vegna — að margir láti sér nægja, minsta kosti fyrst,.
með torftóftir.
Þær hafa líka ýmsa kosti fram yfir steyptu tóftirnar.
Þær eru hlýjar, og miklu hlýrri en hinar. Er það stór-
mikill kostur, svo að því leyti er skemdahætta minni í
þeim, að minsta kosti í sætheyi, en steintóftunum. Efnið
er innlent, oftast við hendina og fremur ódýrt. Má því
hvenær sem er og þörf krefur byggja að minsta kosti
skynditóft; má jafnvel oft bjargast við óhlaðna gryfju,
eins og dæmin sanna.
Þetta eru jafnvel svo miklir kostir, að þeim van-
trúuða og hugdeigu verður það vorkunnarlaust, að gera
tilraun með ódýra torftóft. Þó verður þess vandlega að
gæta, að hafa veggina vel slétta og liolulausa, sem nœst
lóði að hægt er, og forðast öll hvöss horn. Að öðru
leyti má fara að sem áður er getið.
Viða mundi það mjög vel geta samrýmst, að hafa
gryfjuna úr steini, það sem niðri í jörðinni er — þá þarf að
gæta þess, að púkka vel í kringum vegginn, svo mold
liggi hvergi að — en torfgryfju ofanjarðar, þurfi hún ekki
að vera því hærri. Fáum við þá hlýja, ódýra og endingar-
góða gryfju.