Búnaðarrit - 01.08.1916, Blaðsíða 47

BÚNAÐARRIT
205
Verstu skemdarvargarnir starfa bezt við tiltölulega
lágan hita, 20—30°. Verði heitara, fer að draga úr þeim,
■og komist hitinn upp í 50 — 55°, úrkynjast eða drepast
smjör- og edikssýrugerlar. Þetta er einmitt ráðið: fara
líkt með votheyið og þegar matur er soðinn niður.
Drepa eða úrkynja alla sJcaðlega gerla með því að hita
nógu vel og lengi, og verja nýjum að Jcomast að
með því að byrgja loftið úti. — Þetta hafa Ameríku-
menn reynt bókstaflega með því að leiða heita gufu
undir gryfjuna og hita alt fóðrið. Hefir þeim gefist það
ágætlega. Gerðin orðið sama og engin. Skepnur hafa
étið það mjög vel eða 50—75 pd. á dag, en ekki þykir
ráðlegt að gefa meira en 5o pd. af því (Fréttamiði nr. 316).
Súrhey. Að framan hefi eg getið þess, að súrhey
megi búa til úr öllu uýslegnu grasi og
heyi, ef það er ekki því meira skemt og hrakið, þó all-
mjög sé orðið þurt, ef nægjanlegt vatn er borið í heyið
um leið og það er troðið í gryfjurnar, og farg er hæfilegt.
Auk venjulegs heys, af hvaða tegund sem er, má
inota rófur og kálblöð, kartöflugras og arfa, hafragras og
þara (sbr. ritgerð Daníels bónda Jónssonar á Eiði, í
Búnaðarritinu). Sé um fleiri og mismunandi fóðurteg-
undir að ræða, er sjálfsagt að láta þær tegundirnar neðst,
sem mest þurfa fargið. Er það t. d. þroskað hafragras,
sem venjulega er nú bezt að gefa grænt á haustin, þegar
grös fara að sölna og kýr að geldast, til að halda í þeim
úropanum, úthey frekara en töðu og há, seinslegið gras
frekara en snemmslegið, hálfþurt fóður frekara en blautt,
oða alt fóður, sem loft er komið í í stað vökva, en oft
«iá líka blanda lélegra fóðri, t. d. móaheyi og mýrgresi,
sé ekki elfting í því, saman við töðu og há, og gera alt
að kýrgæfu heyi. Auka þannig beinlínis kýrgæft, ræktað
hey. Sjálfsagt er að láta lakara hey út við veggi og eins
■ofan á til hlífðar góða heyinu.
Aðalvandinn við súrheysverkun er sá, að taka vel