Búnaðarrit - 01.08.1916, Síða 51
BÚNAÐARRIT
209
inn varð mestur, en hann komst upp i 69°. Kýr éta
það lakar og mjólka ver af því en grænu votheyinu,
sem minna hefir hitnað, í 55 — 60°, enda eðlilegt. Það
er skemt hey, eins og þegar hitnar of mikið í þurheyi.
Áður var þess getið, að edikssýru, smjörsýru og ýmsir
aðrir rotnunargerlar dræpust, við 50—55°. Kúnum þykir
heyið langbezt og gera bezt gagn af því, þegar ekki heflr
hitnað í því meira en sem svarar þessum hita. Þar af
dreg eg þá ályktun, að heppilegastur hiti í sœtheiji sé
55 til í mesta lagi 60° C. Nú er það venjulegast, að
hitinn vex um nokkrar gráður, þegar búið er að láta á
fargið. Af þessum ástæðum má þvi hitinn ekki fara yfir
50°, meðan verið er að fylla í tóftina. Viiji hitinn magn-
ast fram úr þessu, er ráðið að troða heyið betur saman,
fyila örara í tóftina, og bæta í vatni, ef þess þarf með.
Verði hitinn aftur ekki nógu mikill, í kringum 45°, er
heyið haft þurara, sé hægt að koma því við, lítið flutt inn
í einu og sem minst troðið saman. í hvert skifti, sem
hey er látið í af nýju, er nauðsynlegt að rifa upp efsta
lagið, sem fyrir er, með fork, svo loft komist í það,
áður en nýtt lag er látið ofan á það. Ilitnar þá fljótar
«g betur i því og skemmist síður. Þetta er einkum nauð-
synlegt, hafl tveir eða fleiri dagar liðið á milli ílátninga.
Annars vilja koma skemdarlög á milli laga.
Sjálfsagt verður efnat.jón í heyinu minst, ef ílátningu
er flýtt oins mikið og hægt er, eftir því sem hiti og aðrar
ástæður leyfa, og síðan dembt á fargi. En hagræði er
það mikið, að geta látið votheyið sitja á hakanum og
látið heyþurk og önnur nauðsynleg heimilisstörf sitja í
fyrirrúmi, eins og við höfum þráfaldega gert, án þess að
skemma votheyið mikið. Þannig höfum við ofc verið í
fleiri vikur, já, einu sinni í sex vilcur, að smá-láta í tóftina,
án þess að láta farg á eða þekja, eða eiga nokkurn hlut
við það. Á einum stað voru litilfjörlegar skemdir á milli
laga. Höfðu þá liðið sex dagar á milli ílátninga. Eg
nefni þetta dæmi ekki til eftirbreytni, heldur til þess að
14