Búnaðarrit - 01.08.1916, Qupperneq 88

246
BÚNAÐARRIT
Eg þori eindregib að rába þeim til, er grasrækt
stunda, að gera skolpveitu úr bæjum sínum eða íbúðar-
húsum, líkt og hér er bent til. Það borgar sig áreiðan-
lega. — Auk þess er það hin mesta þrifnaðarbót, að losna
við forina og óþverrann, sem myndast af skolpi, sem út
er helt.
Yatnsreita — vinnusparnaður.
Allir, sem reynt hafa, munu kannast við hin miklu
þægindi, sem eru af vatnsveitu í íbúðarhús og búpen-
ingshús. Sjálfsagt finna margir líka, að það er vinnu-
sparnaður, án þess að gera sér fulla grein fyrir, að það
er hreint og beint gróöahragð. Mörgum hættir of mikið
við að horfa í kostnaðinn í upphafi, en athuga of lítið
arðinn.
En hér er einnig á fleira að líta. — Viða eru vatns-
bólin svo vond, að þau geta valdið heilsutjóni. Allir sjá,
að Jjað er dýrt. Slíkt þarf engrar útlistunar við. Mörg
heimili hafa að eins opna brunna, sem alls konar óþverri
getur runnið ofan í. Það er hinn mesti viðbjóður. Aðrir
hafa bæjarlæki eða lind i túninu, sem áburðarlögur o. fl.
óhreinindi berast í. Árum og öldum saman hefir vaninn
helgað þetta svo, ab ekki þykir neitt athugavert, þó að
fólkið verði að drekka eða nota í matinn þetta „litaða"
vatn.
Aftur á móti er það einn af mörgum góðum kost-
um við vatnsveitu, að geta trygt sér gott og tært neyzlu-
vatn á öllum tímum árs.
Frá ómunatíð hefir vatnsbólið hér verið áin, sem
rennur við túnið. Mér fanst það hafa flesta ókosti: óhreint
í vorleysingum, hálfvolgt í sumarhitum; mikil vinna að
ná því og bera heim, einkum á vetrum. Margan vetrar-
daginn fanst mér ærið nóg vinna fyrir manninn, sem
hirti um fjósið, að moka upp vatnsbólið og bera vatn í
bæinn; og verri vinna þótti það en að gegna eindregið
skepnuhirðingu.