Hlín - 01.01.1924, Blaðsíða 33

Hlln
31
Aldrei hefði garðurinn orðið það sem hann er, ef þetfa
ráð hefði ekki verið tekið. Síðustu árin hefir hann verið
í sjerstaklega góðum höndum, Kristbjargar Kristjánsdóttur,
garðyrkjukonu.*
Starf garðyrkjukonunnar er það sem nú skal greina:
Vorverk: Pað fyrsta sem gert er í garðinum, ef tíð er
sæmileg, er að vinna á, bera áburð að trjánum og stinga
kringum þau. Síðan eru tíndar burt allar feyskjur af fjöl-
æru blómplöntunum og trjen klipt, sem þurfa þykir, gras-
kantar skornir og götur hreinsaðar, blómabeðin stungin
upp, hrífuð og blönduð áburði, ef nauðsyn þykir, ný
blómabeð gerð, ef þarf, fjölærum blómplöntum skift og
trjáplöntum plantað út.** Allir runnar eru kliptir vel til,
og þegar trjen eru farin að laufgast, eru feyskjur skornar
af. Rótarsprotar eru kliptir jafnóðum og þeir koma, ann-
ars kippa þeir úr vexti trjesins.
Nokkru af sumarblómum hefir verið plantað í garðinn
á vorin, en þó hefir það verið lítið, því garðurinn hefir
enn ekki átt neinn vermireit. — Þegar hann er kominn,
verður hægt að hafa miklu meira af sumarblómum, og
ættu þau þá að geta þakið öll blómabeðin, svo hvergi
sjáist mold, því blómabeð með strjálum blómum eru oft
frekar til óprýði en prýði.
Sumarvinna: Yfir sumarið er það aðalverk garðyrkju-
konunnar að halda garðinum vel við, taka illgresi jafn-
óðum, svo það nái hvergi að fella fræ, því það er skað-
ræði, vökva trje og blóm, halda götum og grasköntum
í góðu lagi, safna nýjum ísl. plöntum og gróðursetja þær
* Það mun sannast, að aldrei kemst garðyrkjan á íslandi í gott
horf, fyr en garðyrkjufróðir menn — eða konur, — sem þekkja
íslensk gróðurskilyrði, leiðbeina mönnum sem víðast um landið.
Mistökin og trúleysið stafar mikið af því, að verkið hefir verið
unnið af mönnum, sem vantaði þekkingu á málinu,
** Þess ætti að gæta, þegar plantað er, að láta ekki trjeð standa
niðri í djúpri holu, hún fyllist af vatni, sem frýs að vetrinum
og skemmir ræturnar,