Hlín - 01.01.1924, Blaðsíða 45

Hlin
43
barni og kaldlyndum manni, sómamanninum jafnt og
glæpamanninum, sú þrá er gjöfin ómetanlega, sem fylgir
guðseðli mannsins. — Hún sefur stundum þessi þrá, en
alstaðar vaknar hún við Ijómann af Ijósi kærleikans. Með
öðrum orðum: Sannur kærleikur vekur ætíð þærleika. En
því er ver, að ekkert ljós á jörðu er svo bjart, að ekki
geti skugga á það borið, og því nýtur oft svo lítið birtu
og varma þess Ijóss, sem þó er »sólbros sætt um svart-
an skýjadag«, og sem svo óendanlega »getur blíðkað,
bætt og betrað andans hag.«
Nú eru mörgum orðin kunn áhrif sólarljóssins á lík-
amsheilsu manna, en samt eru menn hirðulitlir og fram-
kvæmdarlausir um notkun þess, sem kemur til af því,
að menn trúa ekki nema til hálfs, að það sje heilsunni
nauðsynlegt. Alveg eins er ástatt um áhrif kærleiksljóssins
á andlega lífið. Væri mönnum orðin það lifandi sannfær-
ing, að kærleikurinn sje »Mestur í heimi«, þá mundi hver
og einn hlynna betur að honum í huga sínum og Iýsa
öðrum um Ieið, og bjartara yrði þá kring um mann sjálf-
an. Við mundum þá líka enn betur finna, hve okkur er
mikið ábótavant, og tækjum undir með skáldinu í alvöru
og einlægni:
Kærleikans andi! hjer kom með þinn sólaryl blíða,
kveik þú upp eld þann, er hjartnanna frost megi þíða,
breið y fir bygð
bræðralag, vinskap og trygð,
Iát það vorn lífsferil prýða,
Björk.