Hlín - 01.01.1924, Blaðsíða 63

Htin
6t
þá legðist að fullu niður öll umönnun fyrir, og öll rækt-
arsemi við hina uppvaxandi æsku, m. ö. o. það starf,
sem er undirstaða lífs og menningar á jörðu hjer.
En ást foreldranna varðveitir líf barnanna, og leggur
sig fram um uppeldi þeirra, eftir því sem föng leyfa, án
þess að reikna hvern eyri eða stund, sem til þess fer,
og heilbrigð skynsemi þjóðarinnar leggur nú orðið fram
sinn skerf til að styrkja foreldrana að þessu starfi. — Og
á sama hátt þarf það að verða svo, að ást bóndans til
býiis síns knýr hann til að leggja fram alla sína krafta
til að bæta það og prýða, án þess að reikna hvert við-
vik til peninga, eins og alla tíð hafa gert bestu bændur
þessa lands, og heilbrigð skynsemi þjóðarinnar styrkir
þá að því verki með ráðum og dáð, — stefna, sem nú
er hjer til allra heilla hafin, en þarf að fylgja vel eftir.
F*ví að þetta hvorttveggja, uppeldi fólksins og ræktun
landsins, er hliðstætt. F*að eru tvö ófrávíkjanleg skilyrði
tilverunnar fyrir því, að þjóðin geti orðið langlíf í land-
inu, en hvorugt vel til þess fallið að verða beint gróða-
fyrirtæki þeirra, sem bera þau mál uppi, eftir venjulegri
merkingu þess orðs. — Og bæirnir geta sannarlega orðið
einn liðurinn í ræktun lýðs og lands. En þar sem reynsl-
an hefir sýnt, að þeim hættir við að vaxa um of, eins
og aðrennandi vatnið smádýpkar sinn eiginn farveg, þá
verðum við að hamla þar á móti öllum kröftum, til þess
að þeir verði ekki eins og sjúkur yfirvöxtur á trjenaðri
jurt, heldur sem fullþroska aldin á sterkum og heilbrigð-
um stofni.
Bjarni Ásgeirsson
frá Knarrarnesi.