Hlín - 01.01.1924, Side 54

52
Hltn
Frá heimilisháttum Vestur-Islendinga.
Yfirleitt leist mjer menningarbragur íslenskra alþýðu-
manna í Vesturheimi talsvert meiri en alment gerist hjer
heima meðal alþý.ðu.
Satt er það, að mest kyntist jeg efnaðra manna heim-
ilum, þar sem mjer var boðið að gista. Eigi að síður
kom jeg þó einnig á efnaminni heimili, bæði til smá-
bænda í sveitinni og verkafólks í kaupstöðum. Var
mín stundum leitað sem læknis. Verulegan skort sá jeg
hvergi. Allir voru þokkalega til fara og þrifalegir; báru það
með sjer, að þeir ættu bæði í sig og á. Húsakynnin voru
björt, loftgóð og þrifaleg og nóg í eldinn. Fátækt í þeirri
mynd, sem þráfalt sjest hjer og hvar á landi voru, þekkist
ekki meðal íslendinga vestanhafs. Og yfirleitt sjest ekki
önnur eins ömurleg tötraeymd eins og hjer sjest í sum-
um kauptúnum, nema meðal kynblendingaskríls í af-
skektum sveitum eða í aumingja-hverfum stórbæjanna,
óg þá einkanlega meðal þjóða af slafneskum uppruna
eða rómönskum.
Vestur íslendingar reiknast með þjóðunum af besta
flokki í Vesturheimi. En þann flokk fylla Þjóðverjar og
Norðurlandabúar. Pessar germönsku þjóðir hafa verið nám-
fúsastar á alt gott, sem enskumælandi nágrannarnir gátu
kent þeim, en þær komu líka vestur með hollan heima-
fenginn bagga. Pær hafa ávaxtað sitt pund ágætlega í
nýja jarðveginum, og það eru þær, sem nú hvarvetna —
ekki einasta komast til jafns við ensk-ameríkska kynstofn-
inn sem fyrir var — heldur eru smámsaman að ná for-
ystu vestan hafs á öllum sviðum. Og íslendingar gera
ósvikið skyldu sína. Peir sýna sig hvatvetna »hlutgenga
á Orminum langa«.
Þegar nú svo er komið, þá þarf ekki að furða sig á,
þó að Vestur-íslendingar setji mestan metnað sinn í að