Hlín - 01.01.1924, Qupperneq 60

58
Hlin
hjer á sama menningarbragnum meðal alþýðu og þeim,
sem vestur-íslensk alþýða hefir náð, fyrir holla samkepni
og holt nágrenni við hinar þróttmiklu og bráðþroska
enskumælandi þjóðir hins nýrra og (að sumu leyti) betra
heims.
Stgr. Matthiasson.
Vöxtur bæjanna.
Við sem komin erum til vits og ára, höfum verið
sjónarvottar að stórkostlegum straumhvörfum í lífi þjóðar
vorrar. Við höfum sjeð bæina myndast og vaxa á svip-
stundu upp í smámynd af stórborg, suma hverja. Við
höfum sjeð sveitamenninguna, að vísu fábreytta og ófág-
aða, en þó trausta og raungóða, þokast lengra og lengra
út í skuggann, en geislana brotna að sama skapi meir
og meir á stórborgamenningunni, og skrýða hana öllum
litum regnbogans.
Pað mætti nú máske kalla það sjálfhæðni að tala um
stórborgamenningu hjer á landi. En sje nánar að gáð,
verður það Ijóst, að sama fyrirbrigðið er á ferðinni hjer
eins og á meðal stórþjóðanna, að hlutföllin milli lands-
bygðarinnar og bæjanna síga óðum í sömu áttina hjer
eins og þar.
Við þurfum því að gera okkur Ijóst, hvert þessir straum-
ar bera, svo að við getum vitað, hvort við eigum að
gera nokkuð til þess að þrengja farveginn, eða hvort við
eigum að dýpka hann. — —
Myndun og vöxtur bæjanna hefir almennast verið álit-
inn menningarauki, og er það líka á margan hátt. F*á er
eins og nokkur hluti hinna dreifðu krafta þjóðarinnar