Hlín - 01.01.1924, Blaðsíða 53

HUn
5l
gerir hærri kröfur en okkur er holt að uppfylla, þá tísku,
sem sýnist vera að gera margt af hinni uppvaxandi kyn-
slóð að hálfgildings heimskingjum og hugsunarlitlum
tildurbrúðum, og sem smátt og smátt er að stela kjarn-
anum úr hinni íslensku þjóð, því tískan er hin ókrýnda
drotning, sem fólkið fórnar bæði heilsu og fjármunum
sínum, já, jafnvel allri hugsun sinni. Ef nú þær konur,
sem svo eru máttugar, að þær geti steypt af stóli og
upphafið þessa drotningu, vildu setja í hásæti hennar
óbreytta alvörukonu, sem engar fórnir heimtaði aðrar en
þær að vera óbrotinn og einfaldur í háttum, þá væri
stærra spor stigið til að jafna verslunarreikninga landsins
en hin ströngustu innflutningshöft geta hrósað sjer af.
Slíkt vald er konum gefið.
Konur! Sómi okkar liggur við, og ef til vill eitthvað af
framtíðarvelferð ríkisins, að við þekkjum og gerum skyldu
okkar á þessum erfiðu tímum. Og við verðum að vera
samhuga og samtaka, ef við viljum verða að liði, og
helst ekki meta neina fórn of dýra, sem að gagni má
verða. — Pegar sagan dæmir þessa kynslóð, þá mun
hún ekki minnast þess, hvort konur hennar klæddu sig
eftir þeirri tísku, sem þá drotnaði í stórborgum heimsins,
ekki heldur þess, hve fína rjetti þær báru fyrir gesti sína.
En hún mun ekki gleyma að geta þess, hvern þátt ís-
lenskar konur áttu í baráttu þjóðarinnar, er efnalegu sjálf-
stæði hennar var hætta búin.
K. P.
4*