Uppeldi og menntun - 01.07.2008, Blaðsíða 16

16
Sif: Líka að læra að lesa.
R: Já, af hverju ert þú í skóla, Hallur?
Hallur: Til að læra og sko, og lesa.
R: Já.
Sif: Líka til að læra stafina.
Það sjónarmið kom einnig fram hjá börnunum að þar sem þau væru orðin sex ára væri
eðlilegt að þau færu í grunnskóla eins og fram kom hjá Bryndísi sem sagði: „út af því
að við erum sex ára, þess vegna þarf maður að vera í skóla.“
Börnin voru sammála um að það væri öðruvísi að vera í grunnskóla en leikskóla
þótt þeim tækist ekki alltaf að útskýra í hverju munurinn væri fólginn. Skipulagið var
í þeirra huga nokkuð stífara í grunnskólanum. Þau þyrftu að bíða meira og hlusta eftir
að skólabjallan hringdi og leikurinn færi bara fram í frímínútum eins og fram kemur
í eftirfarandi samtölum.
R: Er eitthvað öðruvísi að vera í skóla heldur en í leikskóla?
Haukur og Saga: Já, allt öðruvísi.
R: Hvernig allt öðruvísi?
Tumi: . . . maður þarf að bíða eftir kennaranum.
Björg: Þegar bjallan hringir þá megum við fara út.
Berglind: út af, sko, lóðinni. Þá má við fara bak við skúrana.
R: Já.
Hörður: Maður má ekki fara strax út.
Lestur og stærðfræði
Börnin sem tóku þátt í rannsókninni töldu lestur, skrift og stærðfræði vera meginvið-
fangsefni grunnskólans. Þegar þau voru spurð út í hvað þau lærðu í skólanum var
algengast að þau nefndu að þau lærðu stafina, lærðu að lesa, lærðu að reikna og lærðu
að skrifa í bækur. í sumum hópunum útskýrðu börnin þetta nánar og lýstu því hvernig
þau lærðu og unnu með lestur og stærðfræði í skólanum. í dæminu sem hér fer á eftir
lýsa tvær stúlkur lestrarnáminu.
R: En hvað lærið þið og gerið í skólanum?
Lára: Uumm, við gerum margt bara.
Báðar: Við erum að læra að lesa og fá lestrarbækur heim.
R: Já. Þurfið þið að læra svolítið heima?
Báðar: Já, já.
María: Það er líka heimavinna.
R: Heimavinna?
Lára: í dag fórum við að læra U.
R: Já.
Lára: Við erum búin að læra a og margt svona.
R: Já, marga stafi?
„VIð megUm RÁðA þegAR VIð eRUm búIn með bækURnAR“