Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 30

24
M 0 R G U N N
Sem dæmi þess, hvernig hinir framliðnu hafa sannað
sig með þessu móti, langar mig að tilfæra frásögn skáld-
konunnar frægu, Florence Marryatt, þar sem hún segir
frá reynslu sinni á þessa leið:
,,Ég eignaðist dóttur, sem lifði að eins í tíu daga. Hún
var þannig vansköpuð, að vinstra megin í efri vörina og
góminn var bogamyndað op, sem afskræmdi útlit henn-
ar. Nokkurir læknar skoðuðu hana og kváðust aldrei
hafa séð fyrir sams konar vanskapnað. Hún var skírð
Florence. Eins og ég tók fram, lifði hún að eins í tíu
daga, en ég gleymdi vitanlega aldrei blessuðu barninu
mínu.
Þrettán árum síðar var ég stödd á miðilsfundi með frú
Holmes og þar sá ég sömu andaveruna og ég hafði séð
á öðrum fundi áður. Frú Holmes sagði: ,,Hún er ná-
ltomin yður. Hafið þér aldrei misst ættingja á hennar
aldri?“ Þegar ég neitaði því, þokaðist litla andaveran
sorgbitin burt.
Fáeinum vikum síðar var mér boðið að sitja fund með
hinum fræga miðli, Florence Cook. Ég fór á fundinn og
þar, sem ég stóð, gat ég nákvæmlega fylgzt með sam-
tali, sem fór fram milli ungfrú Cook og hins ósýnilega
stjórnanda hennar . . . Ég heyrði ungfrú Cook segja:
,,Farðu burt með það! Farðu! Ég vil þig ekki, snertu
mig ekki, ég er hrædd við þig!“ Ég spurði við hvað
hún væri hrædd, en ungfrú Cook svaraði: ,,Ég get varla
sagt þér það. Ég þekki hana ekki. Ég er henni alveg
ókunnugt, en andlit hennar er vanskapað um munninn.
Ég er hrædd við hana“.
Næstu tólf mánuðina sótti ég marga miðilsfundi og
ævinlega kom litla stúlkan mín þar. Stundum lagði hún
munninn upp að mínum munni, svo að ég gæti gengið
úr skugga um munnlýti hennar.
Á einum fundanna með ungfrú Cook kom fram ung
kvenvera og hr. Harrison sagði: „Hver getur þetta
verið ? “