Morgunn - 01.06.1942, Blaðsíða 99

M O RG UN N
93
og nokkuru áður en hann kvaddi þetta líf, kom það
greinilega í ljós, að hann bæði heyrði og sá til ýmissa
þeirra, er biðu komu hans við landamærin.
Kona ein, sem ég er gagnkunnugur, og er sannorð og
•^byggileg í hvívetna, sagði mér einu sinni frá því, að þeg-
ar hún hafi legið þungt haldin í sjúkrahúsi, hafi hún oft
vitað af sjálfri sér utan við jarðneskan líkama sinn. Einu
sinni sem, oftar kvaðst hún hafa staðið úti við gluggann
á sjúkraherberginu og ekki fundið til neinnar vanlíð-
ar.ar. Þetta þótti henni kynlegt, því að hún vissi enga
von til þess, að hún væri allt í einu komin á fætur. Þegar
hún litaðist um í sjúkrastofunni, sá hún líkama sinn
hvíla hreyfingarlausan í rúminu. Samtímis tók hún og
eftir því, að hjúkrunarkonan hélt spegli að líkamsvitum
hennar. „Hún heldur víst að ég sé dáin“, kvaðst hún
hafa hugsað með sjálfri sér, „máske er það líka rétt, en
ekki er það þá óttalegt að deyja“, sagðist hún hafa
hugsað. „Andatrúarmenn hafa þá alveg rétt fyrir sér“.
Henni batnaði samt sjúkdómurinn og komst til heilsu
aftur. Kona þessi hafði aldrei orðið neins slíks vör, með
einum eða öðrum hætti. Veikindi hennar færðu henni
heim sanninn um það, að þessir hæfileikar bjuggu í vit-
t-nd hennar.
Maður einn, sem svæfður var í sambandi við holskurð,
sagði mér frá því, að hann hefði haft fulla meðvitund
tim sjálfan sig, meðan á aðgerðinni stóð. Hann kvaðst
greinilega hafa séð skurðarstofuna, lækninn og aðstoð-
arfólk hans. Þá kvaðst hann og hafa séð að fleiri væru
þarna viðstaddir. Einn læknir virtist honum vera þarna
líka, og sagði hann að engu hefði verið líkara en járð-
neski læknirinn hefði farið eftir fyrirmælum hans. Hann
kvað aðstoðarmenn hans oftar en einu sinni hafa varað
sig við að fara of nálægt líkamanum á meðan eða gera
neina tilraun til að hnýsast í verk þeirra meðan á að-
gerðinni stæði. Hann fylgdist vel með því, þegar lík-
ama hans var ekið inn í sjúkrastofuna. Nokkuru síðar