Morgunn - 01.06.1942, Blaðsíða 106

100
M O R G U N N
og skynhæfileikar eru þá fyrst kvödd til hagnýtra starfa
þegar hann leggur af sér jarðlífslíkamann og byrjar líf
á öðru tilverusviði, að loknum umskiptum þeim, sem vér
nefnum dauða.
Hugsanlegt er, að tvenns konar andmælum kunni að
verða hreyft gegn þeim skoðunum og niðurstöðuálykt-
unum, sem fram hafa verið bornar. í fyrsta lagi sú, að
þessir óvenjulegu skynhæfileikar þroskast með æfingu.
Væri þetta svo, þá sýndi það, að í reyndinni væru þeir
móttækilegir fyrir þroska á sviði venjulegrar skynjunar
og því engan veginn óháðir lögmálum líffræðilegrar
þróunar, sem áhrif hafa á þróun tegundanna. Þessu er
því til að svara í fyrsta lagi, að tilraunir til athugunar
á eðli og starfsháttum þessara hæfileika, svo og skilyrð-
um þeim, sem hentugust hafa reynzt til að auðvelda
þær rannsóknir, sanna aðeins það eitt, að með þeim hætti
eru hæfileikum þessum opnaðir greiðari vegir yfir landa-
mæri vitundarsviðanna, athafnasviðs vöku- og undirvit-
undarstarfseminnar. Þetta virðist auðsætt og hlýt-
ur að vera þannig, hvernig sem á þetta er litið. Út af
fyrir sig snertir þetta ekki viðfangsefni vort, ályktunina
um það, að þessir óvenjulegu skynhæfileikar séu óháðir
iögmáli líffræðilegrar þróunar. í öðru lagi skal á það
bent, að ekki er nákvæmt að fullyrða, að þessir óvenju-
legu skynhæfileikar þroskist við æfingu á venjulegu
í kynsviði sálarlífsins. Þótt oss sé um stund unnt að fylgj-
ast með starfsemi þeirra, þá halda þeir dulareðli sínu
óskertu eftir sem áður. Þeir hverfa aftur til heimkynna
sinna í vitundardjúpi mannlegs persónuleika. Meðan
þær athuganir fara fram, hvílir einstaklingurinn í meira
eða minna djúpum dásvefni. Þetta sannar aðeins betur
og frá annarri hlið að dularhæfileikar þessir séu óháðir
lögmálum þeim, er áhrif hafa á líffræðilega þróun teg-
undanna. Þetta verður nánara athugað síðar í sambandi
við tilgátuna um það, að þessir óvenjulegu skynhæfi-
leikar komi einn góðan veðurdag í ljós og hljóti festu