Morgunn - 01.06.1942, Blaðsíða 92
86
M ORGMJNN
4. Sú staðreynd, að óvenjulegra skynhæfileika verður
öðru hverju vart í vitundarlífi einstakra manna,
sannar engan veginn, að slíkir hæfileikar séu til eða
leynist í vitund hvers og eins.
Þetta eru þá meginatriðin í tilgátuskýringum þeim á
crsök og tilefni þessara dularfullu skynhæfileika, sem
eiga að sanna, að þeir séu afleiðing líffræðilegrar þró-
unar. Með þessum rökum telja þeir sig hafa afsannað
spiritistisku skýringuna á orsök þessara dularfullu skyn-
hæfileika, nfl. að sum fyrir brigðin stafi frá fram-
liðnum mönnum.
Hjá því verður nú ekki komizt að benda slcoðanaand-
stæðingum vorum á, að allt það, sem um þessi efni verð-
ur vitað, hnígur að því sanna, að þessir dularfullu
skynhæfileikar vitundarlífsins eru ekki og geta ekki ver-
ið afleiðing af líffræðilegri þróun tegundanna. Það hagg-
ar engu hér um, þótt unnt væri að sanna, að hæfileikum
þessum væri ásköpuð þróun um aldir fram. Þessi síðast-
nefnda tilgátuskýring fær þó heldur ekki staðist. Þegar
staðreyndir þær, sem hér koma til greina, eru vandlega
athugaðar, þá fellur hún um sjálfa sig. Yér skulum nú
athuga þrjár fyrstu skýringatilgáturnar í ljósi stað-
reyndanna. Þær eru að ýmsu leyti ósamhljóða og því
harla léttvægar í fræðilegum skilningi.
Áður en lengra er haldið, er nauðsynlegt að gera sér
skýra grein fyrir því, að þróunarkenning efnisvísindanna
er byggð á þekkingu á tvenns konar lögmálum. Þau eru
þó svo samofin og nátengd hvort öðru, að annað verður
þar ekki frá hinu greint. Það er sönnuð staðreynd í þró-
unarsögu jarðneskra lífvera, að hægfara, sjálfvirkar
breytingar eiga sér stað í gerð líffæra þeirra. Reynist
þær hagkvæmari og líklegri til meira öryggis í barátt.u
lífverunnar fyrir tilveru sinni, ná þær festu í afkvæm-
unum og ganga að erfðum til niðjanna. í öðru lagi er