Morgunn - 01.06.1942, Blaðsíða 102

96
MORGUNN
þeirra, sem frá umhverfinu berast eftir skyntaugunum
til taugahnútanna. Þær geta því að eins átt sér stað, að
sífelldar áhrifa- og gagnverkanir berist milli taugahnút-
anna og umhverfisins. Ef þessu væri ekki þannig háttað,
þá hlytu þessar sjálfvirku breytingar að eiga sér and-
lega orsök. Það myndu þó lífeðlisfræðingar nútímans
ekki vilja fallast á, enda væru þá allar rökræður um
málið óþarfar orðnar.
Þegar vér svo íhugum rök þau, sem fram hafa verið
borin, þá hljótum vér að álykta, að þessi mikilvæga
staðreynd nægi til að staðfesta sannleiksgildi áður-
greindrar ályktunar. Það er öllum ljóst, að ákveðin skil-
yrði eru nauðsynleg til þess að venjulegir skynhæfileik-
ar mannanna fái komið í ljós, notið sín og þroskazt. Jafn
víst er og það, að skilyrði þau, sem óhjákvæmileg og
nauðsynleg eru, til þess að dulrænir skynhæfileikar vit-
undarlífsins fái komið í ljós, notið sín og sannað veru-
leik sinn, eru allt önnur. Þau eru beinlínis gagnstæð
skilyrðum þeim, sem venjulegir skynhæfileikar mann-
anna eru háðir.
Líffræðilegar rannsóknir og athuganir á myndun,
byggingu og þróun líffærakerfisins og einstakra líffæra
sýna, að skyntæki lífveranna voru í fyrstu ekki annað
en vísar að þeim, sem þær eiga nú. Þau voru í upphafi
ekki annað en misjafnlega viðkvæmir eða áhrifanæmir
blettir, er smám saman náðu festu í hörundi lífveranna.
Þessu ollu síendurteknar utanað komandi áhrifaverkanir
er aftur sköpuðu gagnverkanir í tilsvarandi miðstöðv-
um skyntækjakerfisins, taugahnútunum. Sálarlífsrann-
sóknirnar hafa því sýnt, að uppruni og þróun venjulegra
skynhæfiieika, er afleiðing af eðli og fjölbreytni áhrifa-
verkana þeirra, sem berast eftir skyntaugunum til mið-
stöðva skynjanalífsins. Það er því áríðandi að gera sér
skýra grein fyrir því, að starfsemi þróunargjörendanna,
er snertir uppruna, myndun og þróun líkamlegra skyn-
tækja og skynhæfileika, er bundin við skynsvið um-