Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 104

98
MORGUNN
getur þessum dularfullu skynhæfileikum verið ákveðið,
sem birtast athugandanum og hverfa honum aftur með
svo leyndardómsfullum hætti? Það er engu síður mikil-
vægt að fá úr þessu leyst, ef unnt er. Oss er það Ijóst,
að ekkert er það til í náttúrunni, sem ekki sé eitthvert
hiutverk ákvarðað. Eina skynsamlega svarið að dómi
Bozzanos er það, að efnissviðið sé ekki ákvarðað starfs-
svið þeirra, þeim séu ekki ákvörðuð skilyrði til þroska
eða þróunar í jarðlífi mannanna. Hann heldur því fram,
að hér sé um andlega skynhæfileika að ræða, er fyrst
komi mönnunum að hagnýtu gagni í nýju umhverfi að
lokinni jarðlífsdvöl.
Þessi ályktun hans er rökrétt niðurstaða af athug-
unum á sönnuðum staðreyndum. Hún hlýtur fullan
stuðning í fáanlegri þekkingu á starfsháttum þessara
óvenjulegu skynhæfileika. Virðum t. d. fyrir oss lík-
amlega sjónarskynjun. Mynd af hlut þeim, sem á er
horft, fellur á nethimnu augans. Sjóntaugin endurvarp-
ar henni og flytur hana yfir til viðkomandi heilaskyn-
stöðvar. Heilastöðin gerir hina aðsendu mynd að skyni-
anlegri sýn. Hið gagnstæða gerist, þegar um dulsýn er
að ræða. Sjáandinn greinir svipi, andlegar verur, við-
burði úr fortíð, nútíð og framtíð. Hann sér ekki neitt af
þessu með sama hætti og hann sér umhverfið í kringum
sig. Hann sér ekki með augum líkamas, heldur er hér
um innri sjón að ræða. Hinn andlegi persónuleikur hefir
náð samstillingu við heilastöðina. Nú hefst gagnhverf
starfsemi í sjóntækjakerfi sjáandans. Hugræn ímynd
sendandans berst nú frá heilastöðinni eftir sjóntauginni,
yfir á nethimnu augans. Hún endurvarpar henni út á
við og gerir hina hugrænu ímynd sendandans að sltynj-
anlegri sýn. Svo vel getur þetta tekizt, að það er sjá-
andinn sér, verði honum jafn verulegt og umhverfi hans.
Hið sama gerist og, þegar um dulheyrn er að ræða. Hún
er afleiðing andlegra áhrifa frá vitsmunaafli því, sem
verkar á heilastöðina. Áhrifin frá sendandanum valda