Morgunn - 01.06.1961, Blaðsíða 25

MORGUNN
19
tafarlaust send lávarðinum. Hann gekk rakleiðis að þess-
ari tilteknu bók og tók hana fram. Bókin bar heitið skóg-
rækt og blaðsíða 87 var um höfuðviðfangsefni sonar hans
í lifanda lífi, baráttu gegn vissri tegund skorkvikinda.
Glenconnerhjónin lýstu því yfir, að þau hefðu aldrei lesið
þessa bók eða kynnzt henni. Skógræktin hafði verið hugð-
arefni og viðfangsefni sonarins en ekki þeirra.
Fróðlegt væri að vita, hvernig unnt er að skýra þetta
fyrirbrigði út frá tilgátunni um fjarhrif milli lifandi,
jarðneskra manna. En sem fjarhrif frá látnum syni verður
málið eðlilegt og skiljanlegt. Að skýra þetta sem „clair-
voyance", dulskynjun frú Leonards styðst ekki við nokk-
ur rök.
Þá verð ég að lokum aðeins að minnast á þá tegund
sönnunargagna, sem marga efasemdamenn sannfærði og
óhugsandi verður út frá þeirri þekkingu, sem vér höfum
enn yfir að ráða, að skýra út frá fjarhrifatilgátunni, en
það eru víxlskeytin svonefndu.
Hjá ritmiðlum, sem ekkert samband höfðu sín á milli
og voru einn á Indlandi, annar í Bretlandi og þriðji í
Ameríku, komu samtímis gersamlega óskiljanlegar orð-
sendingar, sem tjáðust koma frá nafngreindum, víðkunn-
um, látnum sálarrannsóknamönnum. Þess var óskað, að
þessi ófullkomnu brot, sem virtust hrein vitleysa, yrðu
send Brezka Sálarrannsóknafélaginu til athugunar. Og
þangað komu þessi óskiljanlegu brot úr þrem heimsálfum
°g frá miðlum, sem ekki vissu hver um annan. Þar voru
þau fengin æfðum rannsóknamönnum. Eftir mikið starf
kom upp úr kafinu, að þegar þessi ófullkomnu brot frá
þrem heimsálfum voru með vissum hætti lesin saman,
kom augljós meining í ljós, sem mjög bar einkenni þeirra
látnu lærdómsmanna, sem tjáðust vera þarna að verki.
Aðferðin, sem valin hafði verið, benti ljóslega til þess,
að hér væri einn og sami vilji að verki. En hver var
hann? Væri gei*t ráð fyrir því, að samband væri mögu-