Morgunn - 01.06.1961, Blaðsíða 77

MORGUNN
71
ingarnar, sem sjást á líkama hins deyjandi manns, séu
ekki annað en dauðateygjur líkamans, sem sjálfur hinn
deyjandi maður finni alls ekki til. „Jarðneska augað sér
ekki annað en hið jarðneska og andlega augað aðeins hið
andlega", segir hann. Eða m. ö. o., að þegar framliðinn
maður komi til vor jarðneskra manna, þá sjái hann ekki
hinn jarðneska líkama vorn, heldur hinn andlega líkama
vom, eterlíkamann ,sem er nákvæm samstæða hins jarð-
neska.
Þennan andlega líkama, eða „andalíkamann“ svo að
notað sé orð Páls postula, sá Davies stíga upp af líkama
hinnar deyjandi konu. Hann sá höfuðið á andlega líkam-
anum losna fyrst og síðan smám saman andlega líkam-
ann allan, unz hann stóð beint upp af hinum dána líkama,
með fæturna við höfuð hans, en tengdur honum með mjó-
um, björtum þræði, sem slitnaði þó bráðlega. Hann sá, að
það tók eterlíkamann nokkra stund, að jafna sig eftir
aðskilnaðinn frá hinum jarðneska. En síðan hélt hann burt
út í geiminn. Þegar komu til móts við hann tveir vingjarn-
legir andar. Þá urðu fagnaðarfundir miklir og andarnir
þrír héldu saman áleiðis burt í gegn um þokuhjúpinn, sem
umlykur jörðina.
Spádómsgáfu hafði A. J. Davies greinilega. Hann sagði
íyrir uppfinningu bifreiðarinnar og ritvélarínnar og hann
sagði fyrir komu spíritismans ári fyrr en fyrstu spíritísku
fyrirbrgðin gerðust í Hydesville árið 1848.
Um rit Davies má að sumu leyti hið sama segja og um
rit Swedenborgs, sænska sjáandans, sem Davies var sann-
færður um, að væri í verki með sér og veitti sér innblástur,
að kenningar hans sumar eru æði óljósar og hugmynda-
fluginu sumsstaðar fullaus taumur gefinn. Vegna þess, að
hann var allsendis ómenntaður, er gáfa hans að sumu leyti
furðulegri en ella væri. En menntunarskortur hans er hon-
um hinsvegar f jötur. Sál miðilsins er ekki, — a. m. k. ekki
ævinlega — eins og farvegur, sem tær lækur rennur eftir.
Uppsprettan kann að vera hrein, en miðillinn túlkar það