Morgunn - 01.06.1961, Blaðsíða 76

70
MORGUNN
lega ómenntaður maður. En hvaðan kom honum sú þekk-
ing, sem lærðir menn stóðu höggdofa andspænis?
Þessi maður hefur mörgum orðið sálfræðileg ráðgáta.
Og hann er það enn. Flestir leiða hest sinn frá því, að
reyna að skýra sálarlíf hans. Margir hafa reynt það. Sir
Arthur Conan Doyle segir um þessar ræður Davies og skýr-
ingar efnishyggjumannanna á þeim, þetta:
„Það er ákaflega auðvelt að tala um undirvitundina í
þessu sambandi. En ekki getur hún flutt annað en það,
sem einhverntíma áður hefur borizt inn í vitund manns-
ins og síðan geymzt þar. Þegar Davies var orðinn þjálfað-
ur maður, síðar á ævi sinni, og gat þá munað það, sem
hann hafði sagt í dásvefni fyrir mörgum árum, er eðli-
legt að hugsa sér, að undirvitund hans hafi verið að verki
og rifjað upp atvik og orð, sem geymd voru í vitund hans.
En að tala um undirvitundarstarf þegar hann talar í dá-
svefninum það, sem aldrei hafði borizt inn í vitund hans
og hafði aldrei getað borizt þangað, er fjarstæða".
Þessi varð byrjunin að bókum A. J. Davies. En bækur
hans urðu margar áður en lauk og hann nefndi þær allar
einu nafni Harmonial Philosophy. Það tók hann tvö ár að
lesa fyrir — í dásvefni — efni fyrstu bókarinnar. Þegar
þetta vitnaðist, vakti það áhuga og athygli nokkurra frægi’a
manna, eins og t. d. skáldsins Edgar Allan Poes.
Hæfileikar hans smáþroskuðust, og hann tók að geta
farið í dásvefninn hjálparlaust. Þá opnaðist undirvitundar-
minni hans, svo að hann gat rifjað upp nákvæmlega langa
röð af orðum og atvikum úr reynslu sinni.
Einhverju sinni sat hann hjá deyjandi konu og fylgdist
með aðskilnaði sálar hennar frá líkamanum. Frásögn hans
af því er merkileg og hnígur mjög til sömu áttar og lýs-
ingar miðlanna síðar. En þegar hann varð fyrir þessari
reynslu, var hún mönnum flestum alger nýlunda. Hann
segir fyrst frá reynslu sinni af því að fara úr líkamanum,
sem hliðstætt sé því að deyja. Hann segir þá reynslu
skemmtilega og fagnaðarríka. Hann fullyrðir, að þján-