Morgunn - 01.06.1961, Blaðsíða 12

6
MORGUNN
ismans en rök andstæðinganna gegn honum. Hann benti
mér á bók eftir hinn víðkunna sálarfræðing, próf. Flournoy.
Ég las þetta víðkunna rit gegn spíritisma og mér fór svo,
að eftir lesturinn var ég enn sannfærðari en fyrr um, að
rök hans væru haldlítil, en skýring spíritista miklu senni-
legri.
Hver eru þessi fyrirbrigði ? Hvað er það, sem hefur verið
rannsakað? Hvemig hefur hið svokallaða sannanagildi
fyrir framhaldslífi verið metið?
Ég bið menn að taka eftir því, að ég nota orðið fram-
haldslíf, en ekki ódauðleiki. Á ódauðleika hafa sálarrann-
sóknir vitanlega ekki fært nokkrar sönnur.
Ég á þess ekki kost hér, að drepa á annað en fátt eitt
af þeim fyrirbærum, sem sálarrannsóknamenn hafa feng-
izt við og spíritistar telja sönnunargögn fyrir framhalds-
lífi einstaklingsvitundarinnar.
Á öldinni sem leið, og fram eftir þessari öld, voru uppi
margir miðlar, sem svonefnd líkamleg fyrirbæri gerðust
hjá. Ég held að enginn hafi rannsakað þau betur en Willi-
am Crookes hjá miðlinum Florence Cook. Bæði hann og
aðrir hæfir rannsóknarmenn fengu tækifæri til þess að at-
huga með mörgu móti líkamaðar verur, sem komu fram
meðan miðillinn var í dásvefni, tala við þær, mæla með
læknatækjum æða- og hjartslátt, o. s. frv. Þegar William
Crookes birti skýrslur um þessar rannsóknir voru þær
vefengdar. En hverjir vefengdu? Þeir, sem aldrei höfðu
nálægt rannsóknunum komið og voru því alls ekki dóm-
bærir. Frægasti lífeðlisfræðingur á fyrri hluta þessarar
aldar, próf. Richet við Sorbonneháskólann, og hinn víð-
kunni vísindamaður Schrenck-Notzing í Míinchen vörðu
geisimiklum tíma til rannsókna á þessum fyrirbærum.
Þeir sönnuðu raunveruleik fyrirbæranna, en hvorugur
taldi þau sanna framhaldslíf.
Persónulega legg ég ekki mikið upp úr sönnunargildi