Morgunn - 01.12.1975, Blaðsíða 69

BHAGAVAD GITA
171
greindinni og skynfærum sínum, eingöngu í því skyni, að
hreinsa sjálfa sig. Þá viðhefur og Krishna í þessu sambandi
hin leyndardómsfullu ummæli um eðli starfsins og þá um
leið sjálfs sköpunarverksins; um sambandið milli starfsins
og starfshvatarinnar, og segir: „Drottinn veraldar skóp ekki
starfshvötina, athafnirnar, né sambandið milli athafnanna og
ávaxta þeii'ra. Þetta varð til fyrir sitt eigið eðli“. Og hann
segir til viðbótar, að hinn mikli Drottinn Allsherjar sé hátt
upp hafinn yfir verk manna, bæði íll og góð, og hann veiti
þeim ekki viðtöku, því hann sé ósnertanlegur. Drottinn er ljós
vizkunnar, en ástríður og veraldarhyggja sveipa það myrkri
vanþekkingar, og sakir þessa láta mennirnir blekkjast. 1 þeim
mönnum, sem unnið hafa bug á vanþekkingunni með vísdómi
andans ljómar vizkan eins og sól og opinberar þeim hinn
Æðsta Veruleika. — Og Krishna bætir við: „Vitringurinn,
sem hefir vald yfir skynjunum sínum, hugsun og dómgreind,
og keppir eftir lausn; sem liefir að fullu sigrast á ástríðum,
ótta og öfsa, er vissulega öruggur og frjáls í anda. Hann veit
að ég er njótandi allra fórna og alls sjálfsaga, hinn voldugi
stjómandi allra lieima og vinur alls er lifir, og fyrir það
öðlast hann hinn æðsta friðinn.“ Og þannig endar fimmti
kaflinn í Bhagavad-Gita um leiðina til lausnar fyrir Afsal
Ávaxta Athafna.
Leið íhugunar og sjálfsögunar.
1 sjötta kafla helgiljóðanna fræðir hinn Blessaði Krishna
Arjuna um Yoga Alvitundar, og honum farast orð eitthvað
á þessa leið: Vitur maður sem þráir að öðlast Yoga verður að
feta veg athafnanna, en sá sem hefir öðlast Yoga verður að
ástunda hugarjafnvægi, og enginn getur orðið Yogi, sem ekki
hafnar hverskyns löngunum, en sá einn er Yogi, sem ekki
girnist ávexti athafna sinna. Og Yoga hentar þeim einum sem
lifa reglubundnu og jafnvægu lífi. Æðsta sæla bíður þess
Yoga, sem sefað hefir með sér ástríðueðlið. Hann lifir í
Brahma hvernig sem hann lifir. En leið þessi er örðug þeim