Morgunn - 01.12.1975, Síða 11

DR. HEL.GI PÉTURSS
113
allar rannsóknir er það enn ekki mikið sem við vitum um
lífið eftir dauðann, og ég efa að við höfum skilyrði til að vita
miklu meira um það. Við vitum (þ.e.a.s. þeir sem vita vilja)
að persónuleikinn tekur engum hreytingum við dauðann, og
ennfremur, að eftir hann er hvorki timi né rúm með sama
hætti og hér, en öllu meira held ég að við vitum ekki.
Um þessi mál skrifaði Helgi Péturss mikið á íslenzku og
nokkuð á ensku. Svo er fyrir að þakka að hinar íslenzku rit-
gerðir hans um þau eru varðveittar í góðum útgáfum, og
mundi ekki bein þörf á endurprentun jieirra.
Aldrei var ég nema rétt málkunnugur Dr. Helga Péturss.
Þegar ég opnaði bókaverzlun mátti heita að hann yrði þegar
í stað viðskiptavinur minn og var það til endaloka. Ekki voru
viðskipti hans mikil og ég held eingöngu í erlendum bókum
og timaritum, t. d. var hann áskrifandi hjá mér að franska
timaritinu Revue Spirite og sá eini sem það keypti. Varð það
til þess, að ég fór sjálfur að halda þetta timarit og gerði svo
um all-langt skeið. En ekki voru þeir margir sem mér þótti
jafn-vænt um að sjá koma inn úr dyrunum sem hann, og
ánægja var við hann að ræða. Eitt af því, sem menn sögðu
um hann, var að aldrei talaði hann við neinn úti á götu, en
það var ekki rétt, því við bar það, að hann stanzaði mig til
að segja nokkur orð er við mættumst á fömum vegi. En það
var aldrei bæjarþvaður sem hann sagði.
Þegar hann varð hálfáttræður (og átti ekki full tvö ár ólif-
uð), sendi kunningi hans honum þessa afmæliskveðju:
Hafa árin engan ]>unga
er þú fislétt ber,
glæsimennið ávallt-unga?
Ætið sýnist mér
vorblær hrinda húmi og drunga
hvar helzt sem þú fer.
Og sjaldan élti íslenzk tunga
ástvin likan þér.
Engar voru þarna óskir, en þó fékk ég að vita að honum
þótti vænt um kveðjuna og var þakklátur þeim er sendi.
Kannske var það ekki margt sem yljaði honum á efri árum.