Morgunn - 01.12.1975, Blaðsíða 44

146
MORGUNN
kona neitaði því í heyrenda hljóði að sonur hennar væri sjó-
liði, sem hefði farizt þegar skip hans varð fyrir tundur-
9keyti.
En ekki hafði hún þó lokið máli sinu, er önnur kona, ung-
frú W.v.B., reis úr sæti sínu og gaf þessar upplýsingar: „Bróð-
ir minn var sjóliði . . . slökkviliðsmaður hjá landgönguliði
flotans í striðinu. Hann dó, þegar skip hans varð fyrir tund-
urskeyti i árás nálægt Plymouthflóa.“
Croiset botnaði hvorki upp né niður i þessum ruglingi.
Hann sagði við konuna: „Getið þér hugsað yður nokkra
ástæðu til þess hvers vegna ég fékk þessa hugmynd frá yður?“
Hún svaraði: ,,.Ta, rétt fyrir fundinn þá sendi ég hring-
inn minn upp á sviðið og bað yður um að segja mér eitt-
hvað í sambandi við hann.“
Croiset hafði tekið við hringnum hjá henni og smeygt hon-
um inn á milli hlaðanna í minnisbók sinni og sagt við hana:
„Ég get ekki gert það núna, en ég vonast til að fá tækifæri
til þess seinna á fundinum.“
Þótt furðulegt megi virðast hafði hinn skyggni maður þann-
ig fengið skýra mynd i sambandi við þennan tengihlut kvöld-
ið áður en hann hafði tekið við hringnum, enda þótt inynd
þessi að vísu blandaðist saman við önnur áhrif.
Þri&ja mál — A uða sætiS.
Autt sæti getur einnig valdið ruglingi um tima.
Þann 15. október 1952 var Tenhaeff prófessor að undir-
búa sætistilraun sem fara átti fram fjórum dögum síðar i
Rotterdam. Prófessorinn valdi sæti númer 18.
„Ég sé ekkert,“ tautaði Croiset.
„Eruð þér viss?“
„Fullkomlega.“
Þetta kom mjög flatt upp á prófessorinn. Fram að þessu
hafði Croiset náð allt að fullkomnum árangri.
Dr. Tanhaeff reyndi annað númer — þriðja sæti. Þá brosti